Stroop Geeft Hoop

KM 72/1.552 - HM 868/8.804 ☀️13°
Na twee gezellige dagen met de Pool word ik door hem uitgezwaaid en rij de ochtendspits van Sofia in. Die is nogal druk, maar de route leidt mij door een uitgestrekt park naar de buitenwijken. Het is met 7 graden en een ijzige wind behoorlijk fris. Na een kilometer of tien ben ik warmgefietst de stad uit en moet ik een stukje autoweg nemen. Die is lekker vlak maar ook erg gevaarlijk, dus buig ik af en neem de weg door de heuvels langs Lozen. Daarna opnieuw een stukje snelweg, dit keer 1 met groene autosnelweg borden en verboden voor fietsen. Net voor ik de verderopstaande politie-auto moet passeren kan ik de afslag nemen naar de rustige parallelweg. Bij Novi Han, na een kilometer of 30, zie ik een weinig veelbelovend koffietentje. Ik doe hem toch maar aan, want ik zie op de kaart dat ik voorlopig niets meer tegenkom.
Daarna gaat de tocht door een zeer uitgestrekt bosgebied en wordt de weg steeds slechter tot hij niet meer berijdbaar is door auto’s. Maar wel door een fietser en het rijdt best goed. De maag knort wel hevig en er is totaal niets, dus ik neem mijn toevlucht tot een paar ontzettend smerige stroopwafels die ik nog in mijn tas had zitten. Het doet mij denken aan onze Poolse stroopwafel-avonturen, waarbij wij vaak contact hadden met een Nederlandse vertegenwoordiger in dit prachtproduct. Zijn motto was “ Stroop Geeft Hoop”. De door ons geïntroduceerde variant van Kanjerwafels, genaamd Gross und Lecker op de Duitse markt is helaas nooit het gehoopte succes geworden. Wel hebben we nog lang van de restvoorraad gegeten…
Het laatste stuk gaat door een prachtig dal dat wordt ontsierd door allerlei verlaten fabrieken en vreemdsoortige bouwsels, zoals een vliegtuig geïntegreerd in een gebouw en een viaduct van niets naar nergens.
De dag eindigt bij Ihtiman, waar in de wijde omtrek geen ander hotel te vinden was dan een motel idyllisch gelegen langs de snelweg. Ik logeer dus in een soort Van der Valk. De kamer is prima, rustig aan de achterkant met schitterend uitzicht, maar het eten zorgt voor een uitschieter in het viezigheid-klassement. Waarschijnlijk wordt alles 1 keer per week bereid (inclusief de frietjes) en vlak voor uitgifte in de magnetron opgewarmd. De treurige eetzaal zorgt voor een passende omlijsting.
Het was vandaag herfst, maar dan een fijne zonnige herfstdag. Ook de natuur toonde de kleuren van dit jaargetijde. Met de wind in de rug en zonder Pools sleepanker😀 gingen de ruim 850 hoogtemeters opvallend moeiteloos.

https://youtube.com/shorts/0QSrq5GR8Hg?si=UtvAi_HOIBTY1fiv

Geschreven door WillemDeMol