Het Romeinse Rijk

KM 58/295 - HM 152/753
Het kleinste hondje van de roedel wil graag met mij mee, maar daar kan ik natuurlijk niet aan beginnen. Hij heeft het formaat van een klein konijn, dus zou op zich in mijn stuurtas passen. Ik zou hem ook prima als Drs. P in een Trojka aan de nog te verwachten wilde honden kunnen voeren, maar heb helaas geen poepzakjes bij me.
Ik ben een kilometer of vijf op weg en mij bekruipt het unheimische gevoel dat ik iets vergeten ben. En inderdaad mijn 2 bidons staan nog in de ijskast, hetgeen vrij vervelend is op deze weer hete dag. Terug dan maar. Wellicht ben ik als eenzame man op de fiets toch teveel met mijn gedachten bij het Romeinse Rijk. Dat kan kloppen want ik passeer vandaag wat sporen van dat Rijk. De route gaat weer langs de Donau, maar is wel wat afwisselender door de dorpjes en de praatjes met andere fietsers.
Ongeveer halverwege is er een waarschuwingsbord voor vallende takken. Nu ben ik zo langzamerhand op een leeftijd waarop ik bij een pandemie als dor hout word beschouwd, dus ik waag het er maar op. Totdat ik stuit op een dood familielid. Nomen est Omen, dus ik neem toch de alternatieve route (zand, zonder schaduw). Een stukje verder vind ik weer een onderhoudspaal voor de fiets. Die zie ik wel meer, maar deze is high tech. Namelijk een oplader en compressor op zonne-energie. Goed bezig die Slowaken !
Met een behoorlijke tegenwind, die ook verfrissend is, bereik ik mijn bestemming Štúrovo, met de van verre zichtbare Dom (die later aan de andere kant van de Donau, dus Hongarije blijkt te staan). In het stadje check ik in bij het plaatselijke pension. De ingang ziet er niet veelbelovend uit, maar eenmaal achter de deur wacht mij een oase van rust. Ik neem dan maar voor lief dat de handdoeken van ouderwetse Oostblok kwaliteit zijn, dus keihard katoen en zonder wasverzachter gewassen. De schuurplekken op de derrière worden er niet blij van. Even later vind ik in de kast 2 Robijnzachte handdoeken en blijk ik mij dus met een soort vloermat te hebben afgedroogd.

Geschreven door WillemDeMol