Escape Room

About last night…
Normaal ga ik altijd op tijd naar bed om middels een goede nachtrust te herstellen van de dagelijkse inspanningen. Omdat ik vandaag nog een rustdag had, bleef ik gisteren iets te lang bingewatchen en ging pas rond 23:30 naar bed. Na het tandenpoetsen begaf ik mij naar de slaapkamer en deed de deur achter mij dicht. Ik keek naar mijn hand en zag dat daar iets vreemds in zat.
Namelijk de deurklink, die blijkbaar slechts met wat velpon vast had gezeten. De technische details zijn moeilijk uit te leggen, maar de deur zat in het slot en de klink kon niet meer terug. Ik zat dus opgesloten. Ik probeerde van alles, maar het probleem was niet te verhelpen.
Nu dient de lezer te weten, dat ik licht claustrofobisch ben aangelegd, ik vermijd bijvoorbeeld zoveel mogelijk het gebruik van liften en onderzeeërs. Het eerste komt overigens vaker voor dan het tweede. Ik voelde mij dus bijzonder onaangenaam in het kleine afgesloten kamertje en lichte paniekgevoelens maakten zich van mij meester. Het enige wat ik kon bedenken, en gratias Deo had ik mijn telefoon onder handbereik, was de verhuurster bellen. Ik probeerde het een keer of zes, maar ze nam niet op. Dan maar een berichtje met uitleg over de noodsituatie sturen, maar ook daar geen reactie op.
Na wat in mijn idee uren duurde, hoorde ik gestommel op de trap en leek het slot van de voordeur open gedraaid te worden. Op mijn hulpgeroep kwamen de voetstappen dichterbij en eindelijk opende zich de deur.
En aldus verscheen Maria (zo heet de dame). Een apart beeld, de schrijver dezes in zijn onderbroek en de bejaarde huisbazin in haar pyjama… Na uitleg keerde de rust weer, maar het was lastig inslapen met dit laatste beeld op mijn netvlies.
Vanmorgen begon de dag met regen, dus het wegwerken van mails en andere verplichtingen was een prima tijdsbesteding.
In de middag van deze bewolkte dag, bezoek ik nog de buurt rond het Kasteel, maar gezien de rijen en toegangsprijs, laat ik een bezoek aan mij voorbijgaan. Wel betreed ik in het kader van mijn spirituele trip nog wat kerken, waar ik een standbeeld ontwaarde dat erg leek op één van mijn katholieke vrienden, die in zijn jonge jaren als koorknaap allerlei hand- en spandiensten heeft verricht ten gerieve van de plaatselijke pastoor. Hij beweert hier zelf overigens geen actieve herinnering aan te hebben….

Geschreven door WillemDeMol