Een Zware Finale

KM 107/2.208 - HM 501/12.797
Ontbijt vandaag op het hotel-terras met uitzicht op strand en zee. Wel zit er een spoorlijn tussen, dus af en toe raast er een trein voorbij op 2 meter van mijn tafeltje. Een kniesoor die daarop let. Ik concentreer mij op het Oudhollands buffet-plunderen, om zeker te stellen dat ik die 8 Eur er uit eet. Dat is denk ik prima gelukt en met een volle maag ga ik op weg.
Het eerste stuk heb ik geen andere keus dan de vermaledijde N11, maar die is gelukkig een stuk rustiger dan gisteren. Vanaf Mataró is er een fietsroute, soort van. Het slingert door allerlei buitenwijken en pas zo’n 20 km voor Barcelona gaat het direct langs strand. Geen straf om hier te fietsen met een aangenaam temperatuurtje (door het briesje) en de zee aan mijn linkerhand. Een prima plek voor een cortado op strand !
Ik fiets verder naar Badalona (een buitenwijk voor inwoners met een spraakgebrek) en kom steeds dichterbij de Landmark die ik al van verre zag. Van dichtbij blijken die 3 torens een stuk minder indrukwekkend te zijn, want het gaat om buiten gebruik gestelde verbrandingsovens van een elektriciteitscentrale. Ik fiets door en beland in een afsluiting bij de jachthaven. Hij is echt ondoordringbaar dus ik moet er omheen. Ik sleur mijn fiets de roltrappen op en hervindt de route. Het wordt drukker en drukker, en midden in het centrum van Barcelona, bij Port Vell, waar ik na 2.150 km fietsen de bewijsfoto neem, is het onaangenaam vol met toeristen. Gauw wegwezen dus. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel overal fietsstroken zijn, is het een hele toer om door het drukke verkeer de stad uit te komen. Onderweg werk ik toch maar even een tosti naar binnen, want ik zie dat mijn eindbestemming Sitges nog een heel eind is.
Maar dan vindt Google Maps een fijn weggetje direct langs de kust, om het vliegveld heen. Het fietst uitstekend totdat het pad opeens ophoudt. Volgens de kaart zou er een fietspad zijn, maar al wat ik zie is zand. Het is ook nog een naaktstrand, maar om daar nu een paar kilometer mijn fiets door het mulle zand te sleuren…
Er zit niets anders op dan om te keren. Ik geraak in een fiets-horror scenario, namelijk op de toegangswegen van het vliegveld. Een grote ellende van drukke wegen en rotondes. Als de batterij van mijn iphone ook nog leeg raakt, wordt de situatie penibel. Ik ontsnap doordat ik racefietsers zie komen uit de richting waar ik (als mijn zonne-navigatie klopt) heen moet. Gelukkig klopt het en bereik ik met een enorme omweg opnieuw de kust. Die is hier overigens een heel stuk mooier dan aan de andere kant van Barcelona. Het is plezierig fietsen in het groen vanaf Gava. Echter, ik kan op mijn inmiddels opgeladen telefoon zien dat er nieuw onheil op de loer ligt.
En inderdaad het fijne fietspad houdt op, er moet geklommen worden, en behoorlijk ook. Het is inmiddels druk met auto’s op de weg, dus geen plezierritje. Net voor donker bereik ik na zo’n 7,5 uur fietsen en ruim 100 km mijn bestemming Port Sitges.
Dit was de laatste fietsdag, maar ik houd U de komende dagen op de hoogte, o.a. van de uitdaging hoe aan een fietsdoos te komen.
Maar nu het koolhydraten-stapelen passé is, geniet ik eerst van de welverdiende en eerste pizza van deze reis ! Ik ben laat, dus een keer op tijd voor het eten….

https://youtu.be/bQnJP_CSTp4?si=wvqHN3413LKZIVC6

Geschreven door WillemDeMol