Costa Brava

KM 75/2.101 - HM 809/12.296
Hoewel de dag heiig begint, doet de Koperen Ploert weer goed haar best, net als alle dagen van deze fietsreis. Vanuit La Bisbal fiets ik naar St Sadurni om daar de route weer op te pakken. Vrij snel volgt een behoorlijk klimmetje, maar het gaat mij goed af vandaag. Zou het komen door de inmiddels opgebouwde conditie of de aanmoedigingen van de vele zondags race-fietsers die ik tegenkom ?
Na de top bij Sta Pellaia is het afdalen naar Cassa de la Selva, waar het tijd is voor wat koolhydraten in de vorm van yoghurtjes. Vanmorgen namelijk weer sinds lange tijd een ontbijt in een hotel. Op zich goed, maar niet genoeg voor een lange dag fietsen.
Ik fiets door naar Caldes waar ik onder de koffie de rest van de route bestudeer. De officiële route eindigt hier voor mij, omdat die naar Girona voert. Ik wil doorfietsen naar Barcelona en moet het laatste stuk dus zelf uitzoeken. Ik zoek hulp bij route-planner Komoot en ga op pad.
Het eerste stuk is veelbelovend. Een mooie gravelroute door een bos, onderdeel van de Camino. Na Vidreres gaat het verder over een karrespoor dat eindigt op de hoofdweg N11. Ik mag daar wel fietsen, maar het is geen feest door de hitte en het vele verkeer. Er is gelukkig wel een vluchtstrook en af en toe een service-weg die ik kan nemen. Maar de 30 km naar de kust zijn geen pretje. Halverwege een blikje ijskoude Cola Zero geeft de burger weer wat moed en ik haal ongeschonden Malgrat de Mar. Ongeveer het eerste wat ik zie is het Hollands Café Verona (met het lettertype van Radio Veronica) en ook de rest van het plaatsje bevestigt alle Costa vooroordelen. Moedeloos sjokkende mensen langs hopeloze winkels, goktenten, troosteloze pubs, toeristentreintjes met volwassenen bij hun volle verstand, fun-fietsen en hamburgertenten. Eindeloze rijen hoogbouw en een lelijke kustweg, ook uitermate geschikt om te racen met motoren.
Ik fiets in ieder geval langs de kustlijn van de Costa Brava. Niet direct langs zee, want er zit nog een spoorlijn tussen. Ik eindig in Canet de Mar dat als enige voordeel heeft dat het ongeveer halverwege Barcelona ligt. Het was een pittig dagje met het grootste aantal hoogtemeters van deze fietsreis.
Als ik later langs het strand loop, blijkt het plaatsje best aardig te zijn, zolang je niet naar achteren kijkt. Ook ontdek ik een ander voordeel van de toeristische kust. Gisteren liep ik rond 19:00 hongerig maar vergeefs te zoeken naar een geopend restaurant. Maar zelfs de pizzeria en Chinees gingen pas om 20:00 open. Ik moest mij dus behelpen met een stokbroodje zalm uit de supermarkt.
Vandaag scoor ik rond 18:30 zonder moeite een overheerlijke Fritura De Pescado !

Geschreven door WillemDeMol