Gouden Bergen

KM 53/1.257 - HM 227/5.019
Het leven van een vakantiefietser valt niet altijd mee. Het was namelijk nog even stressen gisterenavond. De internetverbinding was helaas zeer beroerd. De Europese wedstrijd van mijn favoriete crisis-club zag er daarom zeer schokkerig uit. Zelfs met dit elftal moet dat toch vloeiender kunnen, leek mij. Gelukkig bedacht ik mij op tijd dat de tegenstander van Ajax uit Frankrijk kwam. Na de TV aangezet te hebben, kon ik de boeiende wedstrijd gelukkig toch kijken.
De gastvrouw had aangeboden (tegen betaling bien sûr) om ontbijt te maken. Het was wel zeer Frans dus geen hartigheden, maar wel een ruime keus aan bladerdeeg producten, waar ik mij uiteraard (te) gretig aan tegoed deed. Het zou goed zijn als er standaard een pakje RISP maagtabletten bij zou worden geserveerd.
Uitgezwaaid cq uitgeblaft door host & hond ging ik bij stralend weer (22 graden en zonnig) op weg voor een heel makkelijk ritje langs de Saône, waarbij de rivier zelf de kilometers aftelt naar de monding bij Lyon, da’s makkelijk ! Na de koffiestop bij een uitgestorven Fietsers Café was ook het tweede gedeelte een peuleschil. Ik had dus tijd genoeg om te stoppen bij het restaurant van de beroemdste kok van Frankrijk, Paul Bocuse. De beste man is inmiddels verhuisd naar de eeuwige kookpotten, maar zijn restaurant leeft voort. Na uitvoerige bestudering van de kaart, kies ik voor het Menu Vélo (1 gang). Het restaurant is in 2020 zijn derde ster kwijtgeraakt, wat een grote schok in Frankrijk was. Op basis van mijn eet-ervaring, adviseer ik ook de andere sterren af te pakken.
Voor vandaag was het moeilijk om een betaalbare overnachting te vinden bij Lyon. Het lukte uiteindelijk in een buitenwijk genaamd Champagne au Mont d’Or, dat klinkt toch heel anders dan Kattuk Zee. De Gouden Bergen klopten maar gedeeltelijk. Dat van die berg, ja helaas wel, daar moest ik dus tegenop fietsen. Dat Goud zie ik niet zo direct, als ik eerst langs allerlei Banlieue achtige woonblokken moet. Maar uiteindelijk valt het niet tegen. Een soort tuinappartement van een villa in een achteraf straatje. De lichte pislucht neem ik voor lief, het verhuur-mevrouwtje is waarschijnlijk een katten-liefhebster. Na aankomst barstte er nog wel een onweer los, maar ook vandaag dus geen last hiervan. Tijdens het fietsen althans, want ik moest nog wel even door de regen om bij de afhaal Thai wat calorieën op te halen. Bij terugkomst zag ik dat mijn logeer-adres toch wel aan Katwijk deed denken. De villa waar ik logeer, is waarschijnlijk ontworpen door een fan van de Duitse oorlogs-bunkers in de duinen van mijn woonplaats….

Geschreven door WillemDeMol