Saai & Heet

KM 84/334 - HM 295/788
Voor de luie lezers, kan ik de dag samenvatten in twee woorden: saai en heet.
Wie meer details wil, kan natuurlijk verder lezen.
Ik begin de dag met alweer een uitstekend ontbijt. Daarna begeef ik mij richting de stad, voor een uitzwaaironde over de kasseien van het prachtige Begijnhof. Diest is trouwens een Oranjestad, hetgeen wil zeggen dat Oranjes vanaf 1499 tot aan de Franse revolutie heer en meester van Diest zijn geweest. Ik zie een Ferrari fout-geparkeerd staan, dus waarschijnlijk worden de huurpenningen van de bewoners van de Begijnhof juist geïnd door Bernard jr.
Na het oversteken van de weg, bevind ik mij direct weer op het platteland. De hele dag zal ik mij verplaatsen over voormalige spoorwegen, die omgevormd zijn tot fietspad. Zoals gezegd, schiet lekker op, maar niet echt afwisselend. De beloofde sporen van de Getelinie in WO1 zijn inmiddels waarschijnlijk door de natuur overwoekerd.
De aanbeveling van de routegids om een kleine omweg via het plaatsje Zoutleeuw te maken, grijp ik dus direct aan. Helaas valt het nogal tegen, maar als echte Hollander maak ik wel graag gebruik van de koffie-met-gebak aanbieding van de plaatselijke herberg. Ik moet kiezen tussen kaastaart (kwark ??) of kriektaart. Na mijn verzoek om uitleg, wordt dit glashelder gemaakt, het is namelijk taart met kriekjes…Het blijkt dus taart met zure kersen te zijn (net als het gelijknamige bier). Ik eet het op, maar ik zou de specialiteit lekker binnen Zoutleeuw houden.
Ik begeef mij dus weer naar de route, in het spoor van de Bietenwagon. Het spoor werd namelijk vroeger gebruikt om suikerbieten naar de suikerfabriek te transporteren. Die bevond zich in Tienen, dat ik rond Eénen passeer. Daarna volgt Hoegaarden, bekend van het bier. Hier steek ik de taalgrens over. Je vais donc continuer en français. Cependant, j'ai eu une très mauvaise éducation dans cette langue dans le passé, donc je m'en tiens au néerlandais.
Ik fiets nu op de zoveelste spoorlijn, genaamd RAVeL, Réseau Autonome de Voies Lentes. Het voordeel van het volgen van een spoorwegbedding is wel dat de helling nooit meer dan 2,5% bedraagt. Echter met temperaturen ruim boven de 30 graden en een uitgestorven agrarisch landschap, is de moraal ver te zoeken. Gelukkig zijn de laatste 8 km een fijne geleidelijke afdaling (eindigend op het jaagpad langs de Sambre) en bereik ik afgepeigerd mijn overnachtingsplaats Namur. Hier check ik in bij het luxe hotel Les Tanneurs, waar ze voor armoedzaaiers als ik ook nog wat kleine budget-kamers hebben. Het afspoelen van het bezwete lichaam is een mooie beloning van de lange fietsdag. Na het eten maak ik nog een wandeling door deze aangename stad, die zeker met dit weer, een zuidelijke uitstraling heeft. Ik eindig bij de samenloop van de Sambre en de Maas; daar fiets ik vanaf morgen langs en heb ik het als watermens waarschijnlijk beter naar mijn zin.

Geschreven door WillemDeMol