Modern

KM 90/251 - HM 233/493
Verkwikt door een uitstekende nachtrust ontwaak ik in B&B De Kunstpraktijk. Ik kan dit pareltje iedereen van harte aanbevelen, het is eigenlijk een compleet appartement met zithoek, keuken, eigen ingang en buitenzitje. De fiets mag binnenstaan. Om het af te toppen verwent gastvrouw Aurelia mij met een zeer uitgebreid ontbijt. Als echte flexitariër (ook wel hypocriet genoemd) doe ik mij tegoed aan de eieren met spek. Ik moet mijn gretigheid later (letterlijk) bezuren met oprispingen tijdens het fietsen, maar dat mag de pret niet drukken.
Ik verlaat het mooie plaatsje Veldhoven, gezegend met opvallend veel horeca. Ik schat 1 restaurant/café per 100 inwoners. Vroeger kende ik het vooral van congrescentrum Koningshof waar we ellenlange en saaie accountancy cursussen moesten volgen. Nu is duidelijk ASML de baas in het dorp. Aan de rand van het plaatsje worden nieuwe lelijke kolossen neergeplemd. We zullen maar denken, het is voor de goede zaak, anders delven we helemaal het onderspit in de brainrace met de Chinezen.

Na het passeren van de snelweg, is er gelijk een weldadige rust en volgt een mooi stukje in Waalre (waar ik nog nooit geweest was, dat is dan gemeente nr 231 in mijn afvinklijst). Voorbij Dommelen fiets ik langs (bijna uitgebloeide) heidevelden door natuurgebied Malpie. Kort daarna wordt de grens met België gepasseerd. Nu volgt een eindeloos en enigszins saai stuk over een oude spoorwegbedding. Het voordeel is wel dat er goed doorgefietst kan worden en dat er veel schaduw is.
Bij Neerpelt geraak ik in een massa opgefokte scholieren op fietsen. Komischer zijn echter de oudere recreërende FietsBelgen, die zich bij voorkeur in groepen verplaatsen. Zo’n groep wordt voorafgegaan door een man in een geel hesje, type Louis van Gaal, met een fluitje. Bij elke tegenligger gaat hij als een gek op zijn fluitje blazen en gebaart de achterliggers om ruimte te maken. Aan het eind van het lint fietsen nog een stuk of 3 gele hesjes, die blijkbaar als veegploeg fungeren voor eventuele dove fietsers die verongelukken door het niet horen van het fluitje.
Ik ben inmiddels toe aan een pauze, maar er is weinig horeca onderweg. Gelukkig tref ik uiteindelijk een terrasje, met de geniale naam ‘t Terraske; de Jupiler smaakt er uitstekend.
Ik heb de hele dag al Chinooks en F16’s over horen vliegen en maak mij enige zorgen over het vervolg. Ik moet namelijk een militair oefenterrein oversteken. Gelukkig vecht de Belgische Landmacht niet bij temperaturen boven de 25 graden en kan ik gewoon doorfietsen door een mooi naaldbomen gebied.
Bij Beringen kom ik in het voormalige mijngebied van België. Dat mijnwerken werd vooral gedaan door gastarbeiders uit Italië, Polen en Turkije. Het plaatsje Beringen-Mijn ziet er nog steeds uit als Little Turkey. Leuk weetje is dat het fiets-knooppunten systeem zijn oorsprong heeft in de mijnen. De kompels kwamen dus uit allerlei landen en konden elkaar niet goed begrijpen. Om toch iedereen de juiste kant op te laten gaan, heeft men toen het knooppunten systeem bedacht.
Terwijl ik hier over nadenk, mis ik een bordje en fiets bij het het Albertkanaal a Bridge too Far. Dat is dus 5 km bonus vandaag.
De rest van de route gaat op het tandvlees, want het is inmiddels 31 graden en er is weinig schaduw meer. Ik bereik toch mijn overnachtingsplaats Diest en check in bij Hotel Modern, dat zijn naam geen eer aandoet, maar mij gelukkig een redelijk koele kamer aan de noordzijde geeft. Het etablissement is overigens pittoresk gelegen aan een drukke doorgaande weg met buren als Zeeman, Bristol en de Aldi.
Na het (zeer noodzakelijke) douchen loop ik naar het Centrum van Diest, dat begint bij wassalon (volautomatisch!) “Het Zeeppaardje”. De rest is een stuk fraaier met een mooie Markt, Citadel en Begijnhof. Ik doe mijn uiterste best om te integreren bij het kiezen van mijn diner !

Geschreven door WillemDeMol