3-4 We staan op de CP in Belchite 60 km ten zo van Zaragoza, een klein uurtje rijden. Eerst naar de tourist office voor een kaartje om met een gids de oude verwoeste stad te bezoeken. Het is het best bewaarde oorlogsdorp uit de Spaanse burgeroorlog.
Er is een stroom zuil waar je via ingewikkeld systeem met app op telefoon voor €3 12 uur stroom kunt krijgen . Laten we het eens proberen altijd een uitdaging zo iets. Aanmelden en €3 van creditcard stond als geactiveerd , dus betaald, maar geen stroom.

Als we iemand van de gemeente zien maar eens aan de bel getrokken, komt er later nog iemand bij, het ligt aan het zeer slechte internet hier. Het was een film om ze bezig te zien, met een losse router en resetten. Niks dus, dan een mevrouw van het internet bellen.
Vermakelijk om te zien, terwijl het voor ons niet echt van belang was, wij zitten gewoon in het zonnetje en kijken toe. Zij vonden het systeem ook veel te ingewikkeld, gooi ergens 2 euro in voor paar uur stroom.

In de winter zijn de rondleidingen alleen om 4 uur ‘s middags. We proberen wat info van het internet te halen, brochures zijn er alleen in het Spaans. Eerst maar even lekker buiten in het zonnetje zitten en energie op doen, het wordt een rondleiding van anderhalf uur.
De spookstad Belchite is nu een monument, een herinnering aan de zinloze strijd en dan te bedenken dat er niets veranderd is, alleen maar erger geworden als je denkt aan de strijd in Gaza en Oekraïne.

In het plaatsje Belchite vonden twee belangrijke veldslagen uit de Spaanse historie plaats; de slag om Belchite in 1809 (Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen Napoleon) en de slag om Belchite in 1937 gedurende de Spaanse Burgeroorlog van 1936 tot 1939. Het dorp was van groot belang belang in de regio ivm 2 kloosters en diverse kerken.

Franco besloot het dorp te herbouwen naast de resten van het oude dorp onaangeroerd te laten als herinnering aan het gevecht. Voor de reconstructie van het nieuwe Belchite tijdens 1940-1945 werden voornamelijk Republikeinse gevangenen gebruikt. Deze 1000 gevangenen werden gehuisvest in een concentratiekamp in de buurt van Belchite.
De laatste bewoners van het oude Belchite verlieten hun ruïnes in 1964 om in het nieuwe Belchite te gaan wonen.

We krijgen een audio mee in het Engels met de desbetreffende plaatjes van de gebouwen. Maar er wordt nog geen kwart verteld van wat de gids staat te vertellen voor de grote Spaanse groep. Je ziet bij de torens nog de Mudejar stijl, de kerken zijn van latere datum en verschillende stijlen. Er waren in het dorp 2 muziek verenigingen, 1 was voor rechts en de ander voor links, toen was de verdeeldheid er ook al.
Gelukkig staan er hier en daar wat banken zodat ik even zitten kan. Bijzonder en de moeite waard maar voor mij behoorlijk inspannend, als we terug zijn even plat om bij te komen.
Groetjes Ina en Marinus

Geschreven door Op.stap.met.ina.en.marinus