Rond de middag van de camping vertrokken, het is een uur rijden naar Igoumenitsa. Eerst boodschappen gedaan en toen naar Drepano Beach, niet de camping maar het strand. Daar staan diverse campers en ik krijg de indruk dat men hier toch nog/weer overnacht. Het is lekker weer en met een windje is het goed uit te houden in de zon.

Eind van de middag rijden we naar de haven, melden ons en krijgen diverse formulieren mee om in te vullen. Het is even een dingetje, om Italie binnen te komen vanuit Griekenland heb je 36 uur de tijd om Italie door te rijden. Blijf je langer , wat wij dus gaan doen, moet je een negative test hebben/laten doen. Nog even nagevraagd kan dat in de haven bij aankomst. Nou dat wist de Griek ook niet, wij kennen de situatie in Ancona en die is al jaren chaotisch, of wel zeer chaotisch.

Een A4tje aan beiden kanten vol met tekst van mogelijkheden en landen waar de condities voor gelden En ook wat andere papieren met onze gegevens. Ingevuld en we zien wel,wat in Italië vandaag als regel ingesteld wordt is vaak de volgende dag al weer veranderd of vervallen, niet handhaaf baar etc. Als we op de kade staan te wachten komt er al een Duitse mevrouw over het formulier, dat ze nog in moet vullen, vragen over hoe en wat. Die wil dat natuurlijk punktlich invullen.

De boot is 5 kwartier te laat en we varen pas half 1 weg. Kom je in Igoumenitsa aan boord sta je altijd in het midden, de meesten zijn in Patras al aan boord gegaan. Het heet open deck maar dat wil alleen maar zeggen aan de zijkanten openingen. Als je daar staat tref je het, maar de kans is altijd klein, Op het dek sta je met 8 rijen naast elkaar
We staan redelijk kunnen goed deuren en ramen open doen, is ook een tref hoe je geparkeerd staat.

Goed geslapen(geen hitte nu)en vanmorgen pas om half 10 wakker geroepen door de aankondiging dat de restaurants nog een half uur geopend zijn. En ook geen buurman die ‘s morgens vroeg vlak onder je open raam staat te praten.

De boot staat behoorlijk vol, ik denk voor 3/4 hier op het opendeck, hoe anders toen we heen gingen. Heen waren we met 2 andere Nederlanders nu zijn we de enigste zo te zien. We gaan niet naar boven, vinden het zo wie zo niks, maar mijden nu de contacten. Gaan ook niet naar toilet en douchegelegenheid waar we nu vlakbij staan, ondanks dat we zien dat het paar keer schoon gemaakt wordt. Drinken hier koffie en maken wat eten klaar, koken kan/mag niet maar we hebben stroom. Een maaltijdsalade gister in Igoumenitsa gekocht, met de waterkoker behoort een cupasoupje tot de mogelijkheden, wat yoghurt, prima maaltijd.

Men loopt ook hier op het deck met een mondkapje op, ik loop 1 keer een rondje hier en maak wat foto’s, verder lezen we, Marinus puzzelt en zo zitten we de tocht uit. Om 3 uur Italiaanse tijd varen we de haven van Ancona binnen, uurtje later dan gepland. Het uitrijden verloopt prima, ik denk ook doordat er toch minder vrachtwagens op de boot staan.
We krijgen op de wal een algemeen blaadje met algemene info over COVID-19 etc. Er wordt een klein Duits camperbusje uitgepikt ter controle door de douane, ouder echtpaar, type alternatieve oudere jongere 😉.

voor de Griekenland campers/carvanners is dit natuurlijk allemaal zeer bekend maar voor diegene die dit nog nooit gedaan hebben even een inkijkje hoe en wat bij zo’n overtocht. Maar wij rijden toch liever over land zoals we de laatste jaren gedaan hebben.

Eerst maar naar de Lidl voor de inkopen, ik mag graag in een Italiaanse supermarkt even rondneuzen naar de dingen die bij ons niet te .koop zijn. Zoals de verse gevulde gnocchi’s met speck of die met gorgonzola, keus in gevulde pasta’s met bv artisjokken met pijnboompitten, verse saus met artisjok, pasta gevuld met basilicum en pijnboompitten. Ik sla even wat dingen in want de koelkast is niet zo vol en er past behoorlijk wat in maar toch even keuzes maken. Prettig ook de verpakkingen weer te kunnen lezen.

Dan gaan we de tolweg op naar San Leo vlak bij San Marino waar we al eens waren. We nemen de tolweg omdat we niet te laat aan willen komen, de TomTom geeft aan half 7 maar het wordt over 7 uur. Wat een route, tig bochten over tig heuvels ongelooflijk, we hebben op het laatst geen idee meer welke richting we op rijden. En nergens onderweg een bord met richting San Leo! Een keer stoppen het is toch wel goed ingeprogrameerd, net even voor donker arriveren we op de P/CP. Pfffffff
Groetjes Ina en Marinus

Geschreven door Op.stap.met.ina.en.marinus