San Leo ligt een stukje westelijk van San Marino, het dorp en de vesting ligt op een 583 m hoge rotspunt.Het behoorde ooit tot de pauselijke staat en was een van de ontoegankelijkst forten van Italie. In de 18e eeuw werd het daarom gebruikt als gevangenis voor de vijanden van het Vaticaan.
De beroemde Giuseppe Balsamo(ik ken hem niet 😉) Graaf van Cagliostro, beoefenaar van occulte wetenschappen en stichter van een vrijmetselaarsloge stierf hier op 52 jarige leeftijd.

Het is van de CP een stuk berg op lopen naar het dorp, dan is het een steile klim naar het fort. Dat gaan we eerst doen omdat het nu rustig is. Het fort ligt echt op een kolossale rotspunt, het uitzicht boven is natuurlijk prachtig, jammer dat het bewolkt is maar het is gelukkig droog. Er staat ook een vreselijk harde wind hier boven op de rots, ik kan soms amper stil staan om een foto te nemen. Bij binnenkomst wordt onze temperatuur op het voorhoofd gescand, mondkapje moet op en in Italie is het maar 1 m afstand houden.

Ook in het fort is het nog veel trappen lopen naar de diverse afdelingen, veel is er over de geschiedenis die ons niets zegt en het meeste is alleen in het Italiaans. Grote tentoonstelling van sculpturen, oude voorwerpen van diverse aard, zoals medische en grote zaal met wapens.

Het meest dat tot de verbeelding spreekt zijn de cellen en de martelwerktuigen, ongelooflijk. De cel van Balsamo (3 x 3m)had geen toegangsdeur alleen een groot luik in de ruimte boven de cel waardoor het eten werd aangegeven en een raam . Hierdoor werd hij de hele tijd in de gaten gehouden. De deur die er nu zit is pas in de 19e eeuw gemaakt.

Daarna naar het dorp voor eerst een cappuccino en even uitrusten, een aanslag op mijn knieën ☹️. Daarna een wandeling door het dorp, waar de kathedraal en de parochiekerk , beiden Romaanse gebouwen de belangrijkste gebouwen zijn. We gaan wat eten en proberen de plaatselijke specialiteiten dat is oa Passatelli, een pasta gemaakt van broodkruimels eieren en geraspte Parmezaanse kaas.
En men heeft hier de speciale pecorino: formaggio di fossa, die gerijpt is in een put, het wordt in katoenen zakken gedaan en in een put gelegd die bekleed is met stro.

Dan rijden we naar Novafeltria, naar camping Perticara van Nederlandse eigenaren, gesloten en de camping was dit jaar voor het laatst geopend, ze gaan met pensioen. Dat is jammer, het was een schitterend gelegen camping met prachtig uitzicht over het toch wel bijzondere landschap hier. Le Crete, we kennen het landschap van Toscane, heuvels met kraterachtige geulen. Maar hier zie je dat fenomeen ook,de Calanchi de verwering van klei, alleen de bergen en bergtoppen zijn hoger en woester.

Het is hier continue slingerend berg op en af, er zit geen stukje rechte weg bij en de uitzichten zijn prachtig. Nooit geweten dat het hier zo bergachtig is.
Plan was om hier 2 nachten te blijven en dan naar het Como meer waar we in 2014 waren. Die afstand is nu te ver dus er moet even ergens een tussenstop komen, dat wordt de CP bij Fiorenzulo d’Arda,met dank aan Nico!
De Tomtom zegt dat we er om half 7 kunnen zijn, dit wordt weer wat later ivm file, als we aankomen is het bijna donker en het regent.

Vandaag dus naar het Como meer, we zijn om 1 uur op de CP/Camping El Logasc bij Collico. Een simpele kleine locatie, we staan met uitzicht op het meer. Het is droog, wat bewolking en een zonnetje maar weer een stevige wind.

Nog even over de naam San Leo die komt van de Dalmatiër, de heilige Leo, een steenhouwer uit de 4de eeuw die deze plek gebruikte als het centrum van zijn missiewerk. Hij was een kluizenaar en metgezel van de heilige Marinus die, je raadt het al, het naburige San Marino zou hebben gesticht.
Groetjes Ina en Marinus.

Geschreven door Op.stap.met.ina.en.marinus