En ook Taliouine laten we achter ons. In het begin is het nog bergachtig maar al snel verandert het landschap. We rijden meer en meer tussen de arganbomen. Het zijn de gele vruchten van deze bomen waar men de arganolie uit perst. Zo bekomt men twee soorten olie: de alimentaire en de cosmetische olie. De geitjes klauteren graag in deze bomen om er de vruchten te roven. En dan verandert het landschap weer. We komen meer en meer in agrarisch gebied, niet zo spectaculair maar interessant om zien. Natuurlijk gebeurt er van alles op en naast de weg. We vervelen ons geen seconde! Op een bepaald moment loopt er zelfs een man midden op de weg waar wij tegen 80 km per uur aankomen. Het is waarschijnlijk iemand met mentale problemen.
Onze bestemming, Taroudant, bereiken we rond de middag. We moeten nog even zoeken naar de bewaakte parking vlak bij de stadsmuur. Je kan je ogen niet geloven als je ziet wat hier allemaal wordt over geladen van de grote vrachtwagens naar kleinere karretjes. Eerst eten we onze meloen op met nog een pakje Spaanse ham uit onze voorraad. Dan wagen we ons in de stad. Taroudant was de eerste hoofdstad van de Saadidynastie. Deze stad heeft haar mooie, gekanteelde walmuur weten te behouden: een van haar belangrijkste, toeristische troeven. In de kleine medina en de bescheiden soeks krijg je een goed beeld van het dagelijkse leven in deze streek. De stad bruist van het leven. We dwalen door de straatjes maar komen ogen tekort om alles te zien. Bij de man die het deeg met blote hand op een hete bakplaat smeert kochten we een halve kilo pannenkoeken voor 1€. We zijn benieuwd of en hoe ze zullen smaken. Bij Maroc telecom laat Lieve nog wat internet tegoed op haar telefoon zetten. Op de terugweg naar de camper kopen we nog een kilo perziken en nectarinen die hier, in tegenstelling tot in Europa, wel lekker en sappig zijn!
Onze volgende bestemming zijn de leerlooierijen van Taroudant, Dar al-Dabbagh. Ik kan ons vehicle gemakkelijk voor de poort parkeren. Een vriendelijke oudere man komt ons al tegemoet net zoals het aroma van wat er in de bassins gebeurt. Hij legt ons al de verschillende bewerkingen uit die de dierenhuiden moeten ondergaan om het zachte, soepele leder, of de fluffie dierenhuiden te bekomen. De geur valt eigenlijk best mee. Het is niet zoals in de grote leerlooierijen van Meknes waar de stank niet te harden is. Natuurlijk worden we nadien binnengeloodst in de verschillende winkeltjes. Het resultaat zien jullie op een van de foto’s. Lieve kan het goed uitleggen: “we moeten die mensen toch wat ondersteunen hé”. Maar ja, ik heb me toch ook laten verleiden en de prijzen zijn zeer schappelijk!
Als we terug de baan op gaan stoppen we even verderop aan een apotheek. Lieve heeft al een tijd last van gezwollen voeten en ze wil er raad vragen. De apothekeres kan haar niet helpen maar stuurt haar door naar een dokter. We zullen nog wat afwachten hoe het verder evolueert. Veel stappen en met haar voetjes omhoog liggen kan misschien ook al helpen. En nu op naar de Grand camping de Taroudant. Ze ligt enkele kilometers buiten de stad, aan een drukke baan weliswaar. Maar de camping is wel zéér mooi en goed verzorgd. Aangezien ik héél mijn leven aan een drukke baan gewoond heb, zal ik hier ook wel kunnen slapen. En Lieve, die slaapt overal!
Twee huizen verder is er een restaurant met een goede reputatie, dat moeten we uitproberen! En ze hebben niet gelogen. Héél lekker maar veel te veel. Met een ijsje als dessert en 2 drankjes alles voor 23,00€.
Nu nog een filmke kijken en dan het bedje in!!

Geschreven door Dirlie.onderweg