Na het schrijven van het vorige verslag blijft het toch regenen en regenen en regenen. Ik kan me niet herinneren dat het in België ooit zolang geregend heeft. In het begin van de nacht kan ik toch een beetje slapen maar na 3.30 u lukt het niet meer. De regen klettert ongenadig op het dak van ons campertje. En ons Lieveke die slaapt maar rustig verder. Rond 7.30u wordt mijn schatteke ook wakker. Na het ontbijt beraden we ons wat te doen. Het regent zo hard dat ik het niet waag om ons op de weg te begeven. We hangen wat rond in de camper. Buiten komen is er al zeker niet bij. Het water stroomt hier over de camping. Rond een uur of twee vermindert het toch een beetje en de lokroep van Merzouga wordt onweerstaanbaar: we gaan op weg!
Al snel wordt het duidelijk dat deze rit geen pretje wordt! Op de straten staan er overal plassen en de putten zijn niet meer zichtbaar. Eens we buiten Errachidia zijn komen we voorbij oueds (riviertjes) waar de brugjes niet voorzien zijn om zoveel water te slikken. Het water loopt dan maar over de baan. Even verder komen we in een file terecht. Er staan verschillende politievoertuigen en de agenten lopen weg en weer. Wij denken direct aan een ernstig ongeval omdat we enkele kilometers eerder reeds een takelwagen in de greppel zagen liggen. Wat was er gebeurd? Een auto was door het kolkende water gereden en had water in zijn motor gekregen dus moest hij weg getakeld worden. Toen het aan ons was om door het kolkende watertje rijden deed ik het met een klein hartje! Je voelde gewoon de enorme druk op onze camper kwam. Gelukkig was dit het ergste wat we tegen kwamen. Natuurlijk was het nog regelmatig afremmen voor waterplassen en over lopende rivieren. Het was echt ongelofelijk om zoiets te zien IN DE SAHARA!!!! Gelukkig komen we veilig toe bij onze vrienden van camping “Les Roches” al kan ik enkel binnen rijden al slippend. Alles is hier omgetoverd tot één slijkboel. Het weerzien is emotioneel en we voelen ons hier onmiddellijk thuis. Ze doen weer alles om het ons naar onze zin te maken. Hopelijk droogt het snel op en kunnen we weer buiten zitten puffen onder ons luifeltje. Het doet deugd aan ons hartje. Nu is het nog enkel uitkijken naar het weerzien met onze vrienden Riet en Cis die momenteel nog in M’hamid zitten!

Geschreven door Dirlie.onderweg