De rustdag heeft deugd gedaan. Vandaag willen we een bezoek brengen aan de archeologische site van Volubilis.
Ik start de motor en op mijn dashboard verschijnt de melding: motor laten controleren en oliepeil te laag. We willen geen risico nemen en zoeken een garage op. Het is geen grote garage, hij heeft zelfs geen smeerput en er kan ook geen auto binnen. Toch is het een behulpzame man die doet wat hij kan om ons te helpen. De motor hangt vol gelekte olie. Hij laat dit wegspuiten in een andere garage en gaat dan opzoek naar het lek. Het zit achter de motor en is zéér moeilijk bereikbaar. Hij stelt voor om morgen de herstelling te doen samen et een collega. Als ik de beperkte middelen zie waarover ze beschikken verkies ik toch om verder te rijden. Ik koop 5 liter olie zodat ik kan bijvullen wanneer nodig. Een telefonisch contact met de Truck Compagnie in Hooglede stelt me gerust dat we verder mogen rijden. Volubilis, here we come!
Lieve kan zich niet meer herinneren dat we dit reeds bezochten samen met mijn zussen en Lieven, ik wel. Als we aankomen aan de site herken ik alles direct. We gaan toch nog eens rond en bewonderen de mozaïeken. Deze stad met de mooie bloemennaam staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het is op cultureel en historisch vlak een van de interessantste plekken van Marokko. Volubilis straalt een zekere macht uit met haar capitool, triomfboog van Caracalla, thermen, basiliek en een hoofdstraat met aan weerszijden villa’s met kostbare mozaïekvloeren. Het is rond 17.00u als we vertrekken richting Meknes. We willen een bezoek brengen aan Château Roslane. Een twintig kilometer buiten Meknes. Het wijndomein strekt zich uit over 275 hectaren. De weg ernaar toe is smal en in zeer slechte staat. Het domein is ommuurd en aan iedere poort zit er een bewaker. Aan de receptie vernemen we dat we wel kunnen wijn proeven en dineren maar dan moeten we in het hotel slapen. Daar we onmogelijk nog de weg op kunnen na de degustatie nemen we een kamer. In Marokko is er nultolerantie voor alcohol achter het stuur. Zoals jullie kunnen zien op de foto’s is het hotel prachtig en luxueus en het eten is navenant! Ons eens in de watten laten leggen mag ook voor een keer. Trouwens, de wijnen zijn super lekker. Ze hier kopen is niet te doen want ze kosten hier drie maal de prijs van in de Carrefour. Al zijn de bedden hier even hard dan in de rest van Marokko toch genieten we van de luxekamer.

Geschreven door Dirlie.onderweg