Vandaag feestdag! Eid al fit of suikerfeest. Men viert het einde van de Ramadan. Een moeilijke periode voor de mensen in dit hete en droge klimaat. Als wij hen vragen of dit niet slecht is voor de economie ontkent men. Er mag alleen gegeten worden na zonsondergang maar de mensen eten véél meer. Dus is het ook slecht voor de lijn!
We dossen ons uit met een Jellaba en tulband en gaan voor een lekker en uitgebreid ontbijt.
Om 10 uur stipt staat Mohammed hier om een rit met de 4X4 in de woestijn te regelen. Het zal voor deze middag zijn want morgen heeft hij geen tijd.
Nu eerst het kapsalon. De haren van Cis en Riet moeten bijgewerkt worden. Ze zijn al vier en een halve maand onderweg en de laatste kappersbeurt voor Riet was in Spanje, net voor Nieuwjaar. Daarna nog een zwemmeke in het zwembad. Het water is warmer dan in 2020. De bache waarmee ze het zwembad afdekken is nu een blauwe in plaats van een beige. Iets donkerder dus warmt het beter op.
Tegen 3 uur is Mohammed paraat. We rijden eerst langs camping Les Pyramides want er heeft een Italiaanse camper zich vast gereden in het zand.Dan rijden we langs het huis van Mohammed waar zijn vrouw ons ontvangt met thee en lekkere koekjes. Nu zijn we echt klaar om de woestijn in te duiken. De eerste stop is een kwartsmijn. Ik kan het natuurlijk niet laten om eens af te dalen in de mijngang. Het is meer een uitgegraven kloof. Dit duinengebied noemt Erch Chebbi. We rijden helemaal rond dit gebied, iets wat de meeste gidsen niet doen. We komen voorbij meerdere tentenkampen van Nomaden. Wij stoppen bij een klein kamp waar drie families samen wonen. Al vlug wordt er thee uitgeschonken en bekijken we een tapijt dat door de vrouwen hier vervaardigd is op een primitief weefgetouw.
Aan de achterkant van de duinen zijn er vele bivakplaatsen voor toeristen. Het zijn hele dorpen en het ene naast het andere. Niet mijn ding. Maar ja de mensen hier moeten ook leven. De volgende stop is midden in de duinen. Het is een kunst om de 4X4 goed door het losse zand te loodsen. Regelmatig toont Mohammed ons waar er onervaren chauffeurs gereden hebben: ze rijden het zand kapot en als je in hun spoor zou komen kan je vast geraken. Op de stopplaats beklimmen we een kleine duin. Blootvoets, want zo raak je het best omhoog in het mulle zand. De zon begint ondertussen al goed te zakken, toch blijven we niet voor de zonsondergang. In Middelkerke zakt die ook iedere dag. De laatste stop doen we aan een museum van Berberkunst en dito ambachten. Het is echt ongelooflijk wat er hier allemaal binnen staat. De gids laat ons enkele tapijten zien. Prachtig allemaal maar we kunnen ze niet meenemen en ook niet leggen in ons appartement met vloerverwarming. Bovendien lijken ons de prijzen hier echt overdreven.
Riet en Cis zijn aan hun camper gebleven bij hun hond, Nanouk, die wat problemen heeft met zijn gezondheid. Vanavond eten in het dorp in restaurant Tenere. Het viel wat tegen. Het was als enige open en dus was er veel volk en dus lang wachten op onze brochetten van kip die dan ook al bijna koud waren en op de vettige frieten was het nog langer wachten. Riet at een Tortilla, die was wat beter. Daarna nog een slaapmutsje in ons salonneke en zo was er weer een dag voorbij. Wat gaat de tijd toch snel!

Geschreven door Dirlie.onderweg