Deze ochtend om 4.15 u worden we gewekt door geroep op het plein voor ons hotel. Ik had gisteravond al gezien dat er een troebele geest rondliep en het zal hem waarschijnlijk wat teveel geworden zijn. Een kwartiertje later riep de Imaam ons op tot gebed en daarna konden we weer rustig verder slapen. Om acht uur gaan de oogjes open en kan het inpakken beginnen. Na 3 nachten in hetzelfde hotel is het wat rommelig geworden in mijn koffer maar dat komt al snel weer in orde. We zijn het ondertussen wel gewend om uit onze valies te leven. Na ontbijt en inpakken komen Riet en Cis tot in het dorp met hun camper om nog even de souk in te duiken. Er worden nog wat Babouches gekocht en ik wil nog een zilveren ring. Het zullen er uiteindelijk 3 worden en nog eentje voor Lieve. Vandaag is er ook de wekelijkse souk zoals wij onze marktdag kennen. Dus lopen we ook hier nog eens langs. Het is echt een belevenis! Wat je hier allemaal kan krijgen!
Maar laat ons niet vergeten, er moet ook nog gereden worden. We nemen de route via Aït Baha en rijden door de Anti Atlas. In het begin is het een smalle weg en moeten we geregeld de kant in om tegenliggers te laten passeren. Nadien wordt het breder maar de weg loopt meestal hoog langs de top van de bergkammen met soms stijle afgronden naast ons. In een dorpje stoppen we even om bruiswater te kopen en Lieve neemt zich ook een Sprite. Als we even later stoppen om te lunchen in de camper voelt Lieve zich niet goed. De aanblik en geur van eten en koffie maakt haar misselijk. Is het van de Sprite of van de vele bochten we weten het niet. Ze kan zelf niet in de camper blijven en wil zo snel mogelijk weer weg. Dan maar weer de baan op. Zolang we in de bergen zijn heeft ze het héél moeilijk maar er is niets aan te doen, we moeten verder.
Als de weg vlakker wordt begint het toch een beetje te beteren. Voorbij Aït Baha zien we een fabriek van Ciment Maroc. Het kalkgesteente wordt er uit de berg gehaald en via transportbanden naar de fabriek gebracht. In de grote, schuinliggende, cilindervormige ovens wordt het gesteente op hoge temperatuur gebrand terwijl deze draaien. Zo komt er bovenaan de ovens het cement uit. De grote van de korrels bepaald hoe snel het cement verhard. Het landschap is nu helemaal anders. We zitten nu in een vlakte. De stad Taroudant is heel wat groter dan Tafraout en ok héél anders qua sfeer. Ons hotelletje voor vannacht is Dar Salam Souss. Als je voor de voordeur staat kan je je helemaal niet inbeelden wat erachter schuilgaat. Het is hier prachtig! En bovenop worden we ontvangen in het Nederlands. Alles is hier zen. Onze kamer is klein maar héél mooi en het is een zacht bed! Onze vrienden staan op de Grand camping de Taroudant, een 7-tal km van hier. We zullen mekaar vanavond niet meer zien. Voor het avondeten willen we de stad nog in. Het is een tiental minuten stappen tot aan de stadsmuren. In de stad valt het ons op dat er héél véél jeugd is in tegenstelling tot Tafraout. We dwalen wat rond tot er een koets met paard naast ons stopt. Voor 12 € wil de man ons de stad laten zien gedurende 1 uur. Een goede manier om wat meer over de stad te weten te komen.
Tegen 7 uur zijn we terug in ons hotelletje en maken ons op voor het avondeten. We bestelden een tajine van lam. Als voorgerecht krijgen we een soepje van paprika en tomaat, héél lekker. Een soepje van komkommer, voor mij niet zo lekker. Een slaatje van tomaat en komkommer, idem dito en gebakken aardappelschijfjes, héél lekker. De tajine van lam is superlekker maar Lieve kan er slechts enkele hapjes van eten. Haar maag is nog helemaal niet in orde. Het dessert is ook niet te versmaden maar Lieve drinkt alleen de thee van Verveine op. Daarna gaat ze onmiddellijk slapen. Hopelijk kan ze de slaap vatten want terwijl ik hier op de patio zit te tikken zijn er andere gasten terug gekomen uit de stad en hebben ze plaats genomen juist naast onze kamer. Hopelijk maken ze straks niet teveel lawaai. Nog even wat foto’s bijvoegen en mijn taak zit er weer op voor vandaag.

Geschreven door Dirlie.onderweg