Zeven uur en onze wekker loopt af. Toen minuten eerder was ik al opgestaan om de verwarming aan te zetten. In de camper was het slechts elf graden, buiten vier graden. We kleden ons vlug aan en ontbijten. Onze schoonbroer en gastheer van de camping Poldervallei komt nog even afscheid nemen. De waterdamp wordt van de voorruit geveegd, de elektriciteit ontkoppeld.we lozen nog wat vuil water en gaan op weg richting Nieuwpoort waar we de E40 opgaan. Je zal het misschien niet verwachten maar we kiezen ervoor om langs Rouen, Le Mans en Tours te rijden. Ik heb er namelijk een hekel aan om langs Parijs te rijden. Maar voor we zover zijn worden we al eens grondig wakker geschud. We zijn nog geen 50 km onderweg en plots krijg ik op Waze een melding dat er verderop werken zijn. Ik moet dan op het scherm bevestigen dat ik het begrepen heb. Ik kijk terug op en zie voor mij de staart van de file. De laatste auto staat met zijn vier richtingaanwijzers aan maar door de felle zon zie ik het maar amper. Ik moet bijna vol in de remmen maar kan gelukkig tijdig stoppen. De linkse achteruitkijkspiegel trekt mijn aandacht en daar slaat het noodlot hevig toe!!!! Ik zie een witte camionette met hoge snelheid van de rechter naar de linker rijstrook gaan. Hij knalt tegen de betonnen middenberm en springt zeker een meter de hoogte in. Dan schiet hij door in onze richting. De bestuurder remt niet meer en de camionette komt tot naast onze camper geschoven. Gelukkig blijft hij tegen de middenberm schuren en komt hij zo tot stilstand. In de spiegel zie ik een personenwagen die dwars over de baan staat. Het is gewoon een verschrikking. Zowel voor deze werfzone als voor de anderen die we nog tegenkomen waren de werken volstrekt onvoldoende aangekondigd. Nergens hebben we ook maar één botsabsorbeerder gezien!! Het is gewoon schandalig. Mensenlevens worden zomaar op het spel gezet. Stoppen heeft geen zin. We hebben de aanleiding van het ongeval niet gezien en als we blijven staan lopen we ook nog het risico om aangereden te worden.
Het duurt enige tijd voor we terug op onze positieven zijn maar verder verloopt onze rit in alle veiligheid. Om halftwee stoppen we om de innerlijke mens te versterken, maar lang blijven we niet dralen. In Alençon tanken we voor het eerst bij. Gedurende de ganse rit worden we vergezeld door een prachtig zonnetje.
Onze eindbestemming voor vandaag is St. Maure de Touraine. We staan hier in de middle of nowhere, een rustige nacht gegarandeerd. We kunnen zelfs een aperitiefje drinken in het zonnetje bij 21 graden. Er is hier niemand te bespeuren en men rekent op de eerlijkheid van de mensen om de centen in een brievenbus te steken.
We eten een lekker biefstukje met een witloofslaatje. Terwijl Lieve de afwas doet mag ik dit verslag schrijven, daar ben ik dan ook weer vanaf.
Nog wat van een rustigeTV-avond genieten en niet te laat naar bed!
Vandaag reden we 660 km.
Tot morgen.

Geschreven door Dirlie.onderweg