En alweer een zonnige dag. Het is niet de grote hitte want een fris windje brengt wat verkoeling. Deze morgen zijn we druk bezig met niks doen. Voor de lunch maakt Lieve een koude schotel met de overschot van de halve kip van eergisteren. En het smaakt! De hotelkamers waren gisteravond allemaal volzet maar nu is het grootste deel leeg gelopen. De twee wasmachines moeten overuren draaien om alles weer proper te krijgen. Wij moeten noodgedwongen wachten tot morgen om ons wasje te laten doen. In de namiddag smeer ik mijn buik en benen in met zonnecrème en installeren we ons in het zonnetje, een kwestie van gebruind op het strand van Middelkerke te verschijnen begin juli.
Tegen een uur of vier is het tijd voor ons wandelingetje. Vandaag willen we nog eens terug naar de palmerie waar we altijd langs moesten om naar het supermarktje “stop & shop” te gaan. Toen was het een weg van los woestijnzand en was het ploeteren om erdoor te geraken met ons winkelkarretje vol met koopwaar. Nu is het verhard en rijden er jeeps, quads en motoren door à volonté. Het lijkt wel de E17. Op de terugweg keren we niet terug op onze stappen, maar gaan nog eens binnendoor naar de winkelstraat. Deze keer nuttigen we ons fruitsapje in restaurant Tenere. Als ik ga betalen zie ik op het TV-scherm de beelden van het muziekfestival in M’hamid, waar Riet en Cis bij waren. Het zou toch wel eens interessant kunnen zijn om dat eens mee te maken……..
Op weg naar de camping kopen we nog zes flessen Oulmès, zo drogen we niet uit!
Eens terug op de camping verwonderen we ons over het grote aantal campers dat nog toegekomen is. Dit hebben we hier nog nooit gezien. Het is een gezellige drukte en gelukkig niet te veel Spanjaarden.
We maken kennis met onze nieuwe Franse buren. Sympathieke mensen van een 60 km boven Lyon.
We krijgen nog een oproep vanuit M’hamid van Riet en Cis. Ze hebben hun dossier voor de verlenging van hun visum kunnen indienen en moeten nu in de buurt blijven voor mocht er nog iets ontbreken. Zij zullen hier dus nooit geraken voor dinsdag. Voor ons wordt het dan al wat te lang om hier nog te blijven. Waarschijnlijk zullen we hier maandag vertrekken om in Zagora al eens bij de garage van Momo te stoppen zodat we kunnen afspraken maken voor het verdere verloop van de herstelling. Ofwel zien we mekaar in Zagora, ofwel rijden we toch nog eens door tot M’hamid. We zien wel.
Ons aperitiefje is een kleine Picon vin blanc die we op het dakterras nuttigen. Het is mooi opnieuw ingericht met kussens en een pergola. Het uitzicht is mooi en het gezelschap nog mooier!!!
Als avondeten roostert Lieve enkele stukken van ons broodje en daarbij serveert ze ganzenlever en wat vijgenconfituur. Zonder glaasje wijn kan dit natuurlijk niet.
Het beloofd nog een rustige avond te worden.

Geschreven door Dirlie.onderweg