De baas van de camping had ons gisteren een baguette beloofd tegen 8.00u maar hij is wat te laat. We eten dan maar het broodje op dat we nog hadden. Als ik aan de afwas ben komt hij aankloppen met een lekkere baguette. Die eten we deze middag wel op!
Na nog wat olie en koelvloeistof bijgevuld te hebben gaan we op weg naar Midelt. We laten Meknes links liggen omdat we de voornaamste bezienswaardigheden al bezochten in 2011.
Azrou is van oorsprong een Berbers stadje gelegen op 1.200m hoogte. Het dankt zijn naam aan een grote rotsuitloper (Azrou betekent ‘rots’). Het stadje ligt bij een mooi cederbos waar de apen nog in het wild leven. De weg klimt gestaag en al vlug zitten we boven de boomgrens. Lange tijd rijden we boven de 1.800m met als hoogste punt 2.190m. Hier steken we de Midden-Atlas over. Rond de middag, na 39 km, komen we aan in Midelt en zoeken Camping Municipal op. Het is niet veel bijzonders. We rijden eerst nog eens langs de supermarkt Marjane en doen wat kleine inkopen. De eigenaar van de winkelketen is een Saoudi dus kan je er geen alcoholische dranken kopen. Op de parking eten we onze baguette op: heel lekker. Lieve vind in de Trotter iets interessant om te bezoeken: het weefatelier van de zusters Franciscanessen in Kasbah Myriem, op de weg naar Jafaar. Het is op slechts 2,5 km van Midelt. Vandaag kunnen we het niet bezoeken maar we willen toch al eens op verkenning. De weg naar Jafaar wordt al snel een grindweg in heel slechte staat, niet te doen met de camper. De beslissing is al snel genomen: we keren onze kar en geven Errachidia in op de GPS. De baan leidt ons door de Oostelijke Hoge Atlas. Toch klimmen we niet meer boven de 2.000m. De wegen zijn hier goed al kom je toch geregeld een putje tegen. Soms zijn er kleine wegomleggingen door werken. Al bij al gaan we goed vooruit. Tussen Rich en Errachidia rijden we door de kloof van de Ziz. De route is prachtig, soms kronkelt ze hoog boven de kloof die de wadi Ziz in het kalkplateau heeft uitgesleten. Even voor de stad ligt er een groot meer. Het water staat veel hoger dan in 2020 omdat men hier ook een zeer natte winter gehad heeft. Zelfs nu is het weer niet normaal voor de tijd van het jaar. Na nog eens 138 km. Rijden we camping Ighiz Inn binnen. We kennen ze nog van 2020. Toen was men aan de zwembaden aan het werken en nu staan ze nog steeds droog! Er zijn er zes. 4 staan er droog en de 2 waar er water in staat zijn zo groen als gras. De Minigolf ligt er ook maar triestig bij! Het zou hier zo een mooi complex kunnen zijn, maar ja, is er geen geld of is het laksheid. Wie zal het zeggen.
Ons avondeten nuttigen we in het restaurant van de camping. de keuze is beperkt: enkel Pizza of een tajine. We kiezen voor de tajine met een Marokkaans slaatje. De tajine lijkt meer op een omelet berber. De frietjes die we erbij vroegen zijn voortreffelijk! Met een muntthee achteraf komt heel deze braspartij op 25€! We kunnen weer naar ons campertje en aan de schrijftafel. Terwijl ik mijn verslag schrijf begint het zowaar te regenen. Vorige nacht heeft het heel de nacht geregend. Laat ons hopen dat er beterschap op komst is! Slaapwel.

Geschreven door Dirlie.onderweg