Ook vandaag weer een stralende dag in Merzouga. Onze eerste activiteit is er eentje waar we met enige schrik naartoe gaan. We gaan geld afhalen aan de automaat van de Postbank. Het is een fikse wandeling. Voor de nieuwe volgers verklaar ik even vanwaar die schrik komt. Toen we hier vorig jaar waren lukte het ons niet om geld uit de automaat te krijgen, hij slikte onze bankkaart zelfs in waardoor we hier vijf dagen moesten blijven tot de banken weer open gingen na het Suikerfeest. Nu staat er op het scherm dat de automaat in onderhoud is. De gardien komt eens kijken, gaat eens aan de achterkant van het apparaat en dan lukt het. Je kan hier als buitenlander maximum voor 200€ per keer afhalen. Lieve haalt één keer af en ik twee keer, zo hebben we toch wat voorraad. Het is ondertussen al héél goed aan het opwarmen en we gaan een vers appelsiensapje drinken in restaurant Sahara. Hier vraagt men er maar 1,5€ voor!
Terug op de camping besluiten we om te verhuizen met onze camper. We gaan terug op ons plaatsje staan waar we in 2020 gedurende 3 maanden stonden tijdens de lockdown. Vooraan is het veel te druk met het constant af en aan rijden van moto’s en auto’s en het weg en weer lopen van de vele Spanjaarden die ons zelfs geen blik gunnen.
Het doet wel even raar om hier terug op ons plaatsje te staan, maar we wennen er snel aan. We zijn weer thuis! De grote duin waakt weer over ons in al zijn pracht. We kunnen weer genieten van het spel dat de zon speelt met het zand waardoor de kleuren constant veranderen.
Na een late lunch lummelen we nog wat onder onze luifel omdat het te warm is om veel inspanning te doen. De temperatuur flirt al met de dertig graden.
Als rond 16.00u de hitte een beetje tempert besluiten we om een bezoekje brengen aan Françoise, een Française die een camping runt een eind verder in de woestijn. Het is een stevige wandeling onder een loden zon. In 2020 deden we het regelmatig omdat onze vrienden Sylvaine en Bernard daar op de camping stonden en Riet en Cis stonden vlak in de buurt.
We worden hartelijk ontvangen door Françoise en het onvermijdelijke gebeurt ook: de herinnering aan de memorabele dag in 2020 waarop we met 4 koppels daar ‘s middags gingen eten en bleven plakken tot laat in de avond. Bij een glaasje rosé worden er velerlei onderwerpen aangesneden. Onder andere ook het probleem van de Spanjaarden. Tijdens de Goede Week, de week voor Pasen, komen zij in grote getalen naar hier afgezakt. Ze gedragen zich héél arrogant en kijken neer op de Marokkaanse mensen. Zelfs ons bekijken ze niet. Ze brengen grote hoeveelheden drank mee en zitten ganse dagen te zuipen. Françoise heeft ze zelfs een aantal jaren geweigerd. Deze keer laten we het niet te laat worden en we zijn tijdig terug voor het avondmaal. Voor het avondmaal gaan we nog eens naar restaurant Sahara. We bestellen ons een steak met frietjes. Daarop moeten we wel drie kwartier wachten, wat ons dan weer de gelegenheid geeft om het drukke verkeer in de hoofdstraat gade te slaan. De quads komen terug uit de duinen na hun tocht op zoek naar de mooiste zonsondergang. Er komt ook een Raid van Spaanse Fiat Panda’s aan en natuurlijk heel wat jeeps ook vooral met Spaanse nummerplaat. Het dorp wordt hier overrompeld.
Over de steak geven we niet teveel commentaar, dat was eerder een foute keuze van ons. Hier kan je beter een tajine bestellen! Duur was het in geen geval. We betaalden voor 2 biefstukken met frietjes, rijst, worteltjes, komkommer, tomaat en koude patatjes, 3 niet alcoholische drankjes en dessert slechts 22,50€. Het is na 22.00u als we terug aan de camper zijn en het is nog goed om buiten te zitten.
We krijgen nog een oproep van Riet vanuit M’hamid om een afspraak te regelen met Momo, de garagist in Zagora, ik wil er het olielek laten herstellen indien mogelijk en dan is “ons kent ons” altijd goed meegenomen.
We proberen ook af te spreken wanneer zij naar hier kunnen komen. Het is moeilijk want zij willen hun visum laten verlengen en dat heeft heel wat voeten in de aarde.
Het duurt nog tot na twaalf uur voor de rust neerdaalt over de camping. Hoog tijd om ons bedje op te zoeken.

Geschreven door Dirlie.onderweg