Vandaag praten we niet over eten op verzoek van een volger :-). Ons eerste bezoek is aan de herborist. Voor we goed en wel binnen zijn komt de lieve man al aan met 2 glaasjes thee. We kopen er Ras-El-Hannut, Aluinstenen, deodorantpoeder en kristalletjes tegen sinusitis om in de thee op te lossen. Lieve koopt nog een Pashmina made in Marokko. Ze had er nog juist eentje tekort. Vandaar gaat het richting camping Les Pyramides om Riet op te halen. We rijden nog eens naar Johanna want de dames willen nog enkele bladwijzers. Ciske blijft bij Nanouk in de camper. Nanouk is al verschillende dagen een beetje ziek. Ze heeft een gezwollen amandel. Een veearts die hier op de camping stond heeft haar onderzocht en deze diagnose gesteld. Ze heeft ook een homeopathisch medicijn gegeven en stilaan gaat het toch wat beter. We vermoeden dat al het stof en zand er ook geen goed aan doet.
Vandaag is het heel winderig en er is enorm veel stof in de lucht. Als we bij Johanna aankomen is haar echtgenoot, Lachen, gaan boodschappen doen. Zijn naam lijkt voor jullie makkelijk om uit te spreken maar in feite is het voor ons westerlingen onmogelijk om deze correct uit te spreken. Johanna belt hem om snel terug te komen want hij moet de namen op de bladwijzers schrijven in Kaligrafie. In afwachting krijgen we koffie en thee. Een kleine rondgang brengt ons voor een schilderij waar ik meteen op flip! Het was er nog niet bij ons vorig bezoek. We hebben weer een gezellige babbel met Johanna. Als Lachen terug komt kan hij meteen aan het werk. Om zeker te zijn dat ik het schilderij kan betalen doe ik het eerst met mijn Mastercard. Wonder boven wonder, het lukt nadat ik de limiet wat verhoog. Dan wordt het schilderij van de kader gehaald en op gerold zodat het makkelijker is om mee te nemen. Het is al na 13.30 u en we vermoeden dat Ciske al ongerust zal zijn. We rijden eerst nog even langs het dorp om nog een paar van die ronde dingen te kopen die uit een bakkersoven komen. (We spreken niet over eten). En wat groene bolletjes die aan de bomen groeien en waar men ook olie van maakt. Terug aan de camper versterken we de inwendige mens en spelen een spelletje Quirkle. De tijd vliegt weeral voorbij. Door de wind zijn we allemaal wel wat vermoeid en we besluiten om terug te gaan naar onze kamer om een dutje te doen. Om terug wakker te worden neem ik een verkwikkende douche. Onvoorstelbaar hoeveel zand er aan mijn lijf kleefde.
We horen vanuit onze kamer een ongelofelijk gekwetter. Als we gaan kijken wordt het al snel duidelijk. Er zijn elf Griekse vrouwen aan gekomen. Wat een lawaai zeg!
Nog een anekdote: de huishoudster die hier werkt! We hebben een vermoeden dat het dezelfde is van in 2020 maar zijn niet zeker. Ze loopt constant met een sjaal op haar hoofd maar ook voor haar mond. Als we Ahmed erover aanspreken bevestigd hij dat het nog steeds de zus is van zijn vrouw. Maar waarom draagt ze nu een doek voor haar mond en vroeger niet? Ahmed zegt dat het is omdat er iets is met haar tanden. Hahaha, hier trap ik niet in! Als ik aandring geeft hij toe dat ze nu een man heeft en in 2020 niet! Vrouwen doen dat zogezegd omdat zij dat zelf willen????? Met al dit geschrijf is het al snel 19.30 u. Straks worden we verwacht aan tafel en daarna krijgen we nog een muziekvoorstelling. De foto’s zullen voor morgen zijn.
Houd jullie goed en geniet ginder ook maar wat van het zonnetje, jullie hebben het verdiend.

Geschreven door Dirlie.onderweg