En dan is het zover, je weet het lang van tevoren maar als de dag van vertrek aanbreekt doet het toch wel iets. Na het ontbijt nemen we nog een verkwikkende douche en vullen we onze koffers niet alleen met onze kleren maar ook met enkele leuke souvenirs die stuk voor stuk een verhaaltje meedragen. Voor een laatste keer stouwen we alles in onze huurauto om dan afscheid te nemen van Hotel Timoulay Spa & Resort. Hardnekkig als we zijn willen we nog een laatste souk aandoen. Het is zondag en dan is het in Agadir grote souk. We beginnen in het overdekte gedeelte waar het vooral kramen zijn met kledij. De koopwaar lijkt wel rechtstreeks uit de kledingcontainer te komen. Achter deze hal staan er enkele groenten- en fruitkramen. Het ziet er allemaal vers en appetijtelijk uit maar dat gaan we tocht niet meenemen. Voor de rest zijn het allemaal rommelmarkt spullen. Je vindt er echt alles. Onze koffers zijn al dicht en werkmateriaal mag ik al lang niet meer kopen van mijn schat. De wind is hardnekkig en onze auto staat op een stoffige parking waardoor er alweer een grijs laagje op ligt, maar dat krijgen ze er gratis bij.
De goesting naar een lekkere lunch brengt ons terug naar de trendy wijk waar we twee dagen geleden gingen eten. En ook nu weer vinden we een gezellig restaurant waar de sfeer en de klanten eerder westers gericht zijn, l’ Arôme de Paris. Lieve bestelt er Saltimbocca, ik kippenbrochette met ananas. Neen, niet met frietjes maar met puré en groentjes! Om het culinaire gedeelte van onze reis af te sluiten bestellen we ons nog een laatste muntthee zonder suiker.
De laatste 30 km brengen ons terug naar het vertrekpunt, de luchthaven Al Massira van Agadir. Het afleveren van de auto gaat vlot maar we hebben hem dan ook gebruikt zoals hij van ons zou zijn! Binnen in de luchthaven moeten we nog even langs de desk passeren van Europcar om de betaalde Adblue te recupereren.Ook dit gaat zonder problemen en zelfs het feit dat de tank niet volledig gevuld is wordt door de vingers gezien.
Nu op naar de incheckbalie waar we even ons hart vast houden als de koffers op de weegschaal moeten. Geen nood, er mocht zelf nog 5 kilo meer in zitten. De handbagage wordt niet gemeten of gewogen. Bij de passagiers die met een vlucht van Ryanair vertrekken is dat anders. Voor hen is het onverbiddelijk: kan het niet in het bakje dan moet je uitladen.
En dan, voor een laatste keer op Marokkaanse bodem: shoppen! De parfumerie is het voornaamste doelwit. Wie wil weten wat we kochten moet maar eens komen snuiven.
Als het tijd is om aan boord te gaan ontstaat er grote verwarring. Op de tarmac zien we geen vliegtuig van Tui staan. Op het tv-scherm blijft dezelfde tijd staan. Het personeel van de luchthaven weet ook niet goed wat er moet gebeuren. Er is geen aparte rij voor de passagiers met een luxe ticket. Maar dan, met een half uur vertraging, beginnen ze toch de passagiers die assistentie nodig hebben in te schepen. En zo stijgen we ook op met een half uur vertraging. Onze piloot is eigenlijk wel nen toffe pee want hij beloofd ons dat hij eens goed op zijn staart zal duwen wat ervoor zal zorgen dat we toch nog 20 minuten te vroeg zullen toekomen. En zo geschiede! Tijdens de vlucht zat er naast mij een Marokkaanse man die gehuwd was met een Belgische. Zij was pilote bij Tui maar ze is jammer genoeg overleden. Hij vertelt me dat hij een huis heeft in Agadir en een in België. Nu gaat hij terug om bij zijn kinderen te zijn. Als ik het zo hoor moet hij wel van goede komaf zijn.
In Zaventem is het een beetje wachten op onze koffers en tien minuutjes later is onze taxichauffeur Ibrahim, een Arabier uit Nador in het Rifgebergte, al paraat om ons veilig en wel naar Middelkerke te brengen. Om 2.05u duwen we de voordeur van ons gebouw open. De koffers laten we voor wat ze zijn maar de handbagage met wat souvenirs wordt toch al uit geladen. Om onze reis waardig af te sluiten openen we nog een klein flesje bubbels wat er dan weer voor zorgt dat we zalig kunnen wegdromen in ons zachte bed!
En zo zit het er jammer genoeg op. Graag schrijf ik nog een epiloog met wat nabeschouwingen.

Geschreven door Dirlie.onderweg