Onze eerste nacht in Marokko was al zeer goed. We hadden een zacht en groot bed en het was muisstil. Het ontbijt was uitgebreid en vooral, we konden het buiten aan de rand van het zwembad nuttigen. We wilden eerst nog wat aan het zwembad liggen maar besluiten toch om direct te vertrekken naar Marrakech. Gelukkig want het is ongeveer 270 km rijden en het is leuker om niet te laat aan te komen. Na een stop aan de Uniprix waar Lieve niet vond wat ze wou zetten we koers naar Marrakech. De eerste kilometers zijn stresserend. Ze snijden je zo de pas af op de ronde punten en nu is het zelfs niet druk door de Ramadan! Op de snelweg gaat het veel vlotter en is het leuk rijden. Je ziet hier van alles. De camions zijn hier overvol geladen, kleine camionetten met koeien of schapen in. De lijnen op de baan zijn eigenlijk pure verspilling, ze rijden kriskras over de weg. Gaandeweg ondervinden we dat de airco van de auto enkel hete lucht blaast en dat is wel een probleem bij 34 graden! Het eerste deel van de route is prachtig. We rijden door een bergachtig landschap, bergen met vele kleuren van bijna wit over okergeel tot steenrood. Als we Marrakesh naderen is het plots heel vlak. Dit wordt dan weer gecompenseerd door het uitzicht op de hoge Atlas. De toppen hebben nog een witte hoed op. De laatste kilometers naar Camp Manzil la Tortue is niet geasphalteerd en dus zeer hobbelig. Hij leid ons langs armtierige huisjes waar alles nu stil is natuurlijk. Als we het domein binnen rijden kan het verschil niet groter zijn! De luxe spat er hier vanaf. En dan eindelijk het weerzien met onze goede vrienden Riet en Cis. Het doet deugd aan ‘t hartje! De kamers zijn hier allemaal vol geboekt. Wij krijgen dus een luxe nomadentent met airco en alles erop en eraan, behalve een ijskastje. Maar we zullen et zo ook wel redden. Al snel liggen we op een ligbed aan de rand van het prachtige maar toch nog frisse 50 meterbad. Terwijl we met 3 onze voetjes even verfrissen in het zwembad maakt Riet kennis met een Belgische en een Nederlandse jonge dame. Al snel worden ook wij uitgenodigd om erbij te komen zitten en worden wij getrakteerd op een aperitief. Zij wonen hier allebei. De ene heeft hier een riad en de andere geeft yoga en exporteert Marokkaanse meubels en accessoires. En dan moeten we nog aan de aperitief van Ciske beginnen! Vanavond koken de mannen en dus eten we in het restaurant van het hotel. Lekker eten overgoten met een heerlijke rosé.
Met de twee uren tijdverschil wordt het voor ons al snel oogjes dicht en snaveltjes toe.
Slaap wel.

Geschreven door Dirlie.onderweg