Het broodje van deze morgen was super lekker. Was het omdat ik het gratis kreeg of was het omdat het gewoon lekker was? Deze morgen is er geen elektriciteit in gans de streek, tot in Rissani! Het zal duren tot na 18.00u. We eten ook onze laatste aardbeien op. Ze waren niet zo zoet maar dat zal wel aan het slechte weer liggen van de voorbije dagen. Toch hebben we ze drie dagen kunnen bewaren zonder al teveel te moeten weggooien. Vervolgens gaan we nog eens naar het dorp om afscheid te nemen van de bekenden. Eerst gaan we naar Mbarek Boumia in zijn souvenierswinkeltje. Ondertussen krijg ik telefoon van Rietje. De commissaris van de gendarmerie is bij haar op de camping geweest om te zeggen dat hun dossier in orde is en dat ze naar Zagora kunnen gaan om een stempel in hun paspoort. Zo kunnen ze langer in Marokko blijven om het huwelijksfeest van de dochter van hun Marokkaanse familie bij te wonen. Ze moeten maandag om 10.00u op het politiecommissariaat zijn dus rijden zij morgen al naar Zagora. En dus vertrekken wij hier ook morgen. Eindelijk zullen we mekaar terug zien! Ondertussen wordt Lieve overstelpt met allerlei juweeltjes, oorbellen, kransen en armbanden. Wonder boven wonder houd ze haar been stijf en koopt ze niks. Volgend jaar, Inch Allah!!!!
Bij een van de andere winkeltjes kopen we een pluchen dromedarisje om ons campertje te versieren. Bij restaurant Tenere nemen we afscheid van Mustapha maar jammer genoeg kunnen we er geen vers fruitsap drinken omdat er geen stroom is. Dus maar terug naar de camper waar we volop beginnen op te ruimen. De tafel inpakken, de stoelen opvouwen…. Enfin alles wat we uithaalden weer wegbergen. Gelukkig dat we tijdig begonnen want als we klaar zijn komt er meer wind op. Een beetje later komt er zelfs een korte maar krachtige zandstorm voorbij. Voor de rest van de dag hangt de lucht vol stof. De grote duin is gehuld in een stofwolk. Hier in de patio van de camping vliegen alle tapijtjes weg en ligt het vol zand. Zo hebben ze weer werk om op te kuisen. Wij verwachten onze chauffeur, Mohammed, die ons gisteren beloofde om ons op pizza te trakteren. We vermoeden dat het de bedoeling was om bij hem thuis te gaan eten maar dat zijn vrouw het niet zag zitten. Als hij om 14.30u met een soort pizza uit een restaurant bij ons aankomt voelen we toch dat er iets scheelt. Hij geeft de pizza af en gaat weg zonder uitgebreid afscheid te nemen. Raar maar goed, we kunnen er niks aan doen. Het is een héél grote pizza en geen van ons beiden ziet het zitten om er van te eten. Jammer maar helaas. Ook ons plan om eens in het zwembad te gaan is gedwarsboomd door de zandstorm. We doen dan maar allebei een kleine siësta, neen, niet tezamen maar elk apart! Het is niet makkelijk om te slapen want buiten is het dertig graden maar in de camper 38 graden!!!! En zo kabbelt de dag verder.
Voor ons laatste avondmaal bestellen we kippensatétjes met frietjes. Om 20.00u mogen we aanschuiven. Ze smaken zeer goed al heeft Ahmed al betere frietjes gemaakt. We nemen geen slaatje en geen dessert. We hebben juist genoeg gegeten. We babbelen nog even met twee Portugezen die rondtrekken met de motor en gaan dan huiswaarts. Om te vermijden dat ons huisje vol beestjes zit gaan we binnen zitten met alles dicht. En morgen weer de baan op!!!

Geschreven door Dirlie.onderweg