En weer naar gisteren.

Even vergeten te vertellen. De man die de pelgrims inschrijft is niet heel vriendelijk. Ik heb vandaag geen klik met hospitalero’s.
Deze man lijkt, met zijn driekwart leren jas en zwarte hoedje meer op een gangster dan op een hospitalero…of spreek ik nu een oordeel uit.

Dus na het middagbiertje terug naar de bar voor een maaltijd.

Het gesprek met Ina is of wordt diepgaand tot het moment dat een telefonerende Nederlandse dame (zij die nl is ontvlucht) haar glas witte wijn op tafel zet en erbij komt zitten. Jammer. Ongezellig was het zeker niet, anders wel. De tijd vliegt voorbij. Al Capone komt weer binnen, gooit zijn hoedje op de gokkast en kijkt de zaal rond…hij heeft ons in de gaten.

Als de klok richting half 10 gaat komt ook deze man al wijzend op zijn horloge langs. Deze keer om te vertellen dat we om 22.00 uur de herbergdeur achter ons dicht mogen doen.

De nodige biertjes en wijntjes zorgen ervoor dat we lachend richting herberg lopen met de bandiet achter ons aan. Hij komt inderdaad de deur op slot doen.

Het is tegen negenen als Ina en ik met een hug definitief afscheid nemen van elkaar. Het waren leuke uurtjes samen. Ik heb besloten de langere weg via het klooster te lopen en daar in de herberg te blijven slapen.

Er ligt een donkergrijs en lekkend wolkendek boven mij. Vandaag niet jasje aan jasje uit, nee gewoon jasje aan. Weer klimmend en klauterend over de stenen. Door en langs water zorgden er samen met de regen voor dat mijn schoenen niet droog zijn gebleven.

Hoe komt het dat je nog een Camino wil lopen werd mij regelmatig gevraagd. Daar kon ik niet echt antwoord opgeven…nu ook nog niet. Wel dat ik het heel fijn vind om weer op pad te zijn met mijn eigen ik. Stel de vraag later nogeens…de plannen voor een volgende Camino beginnen al aan de horizon te verschijnen.

Weer alleen lopend kom je er wel achter dat samen lopen veel makkelijker gaat. Mijn hoofd begon zich er ook opnieuw mee te bemoeien.

De enige kleur die op een regenachtige dag in de al zeer grijze dorpen is, is het geel blauwe bordje van de Camino. De rest is echt grauw en grijs. Wellicht zorgen een gele en groene container nog voor wat kleur.

Ondanks de regen genoten van de zeer korte wandeldag. Onderweg geen horeca gezien, daardoor al voor 12.00 uur bij de gesloten herberg.

Het zag er echt verlaten uit. Onder een afdak bij het klooster een broodje gegeten en wat gedronken. Koud kreeg ik het wel met die natte kleren aan.

Tegen 13.00 uur weer terug…en nog steeds dicht…13.15 uur poging drie…13.30 uur poging vier. In de Buen Camino app gekeken hoe laat hij opengaan…echt waar om 13.00 uur. Wat blijkt… de foto van de oude herberg (ook nog steeds bordje dat dit een herberg is) staat in de app. De kompas wijst een andere plek aan. Daar in de regen naartoe gewandeld.

Verschijnseld daar achter het gebouw een prachtige nieuwe herberg die waarschijnlijk gewoon om 13.00 uur open was. Zo jammer weer. Gelukkig kan ik er zelf om lachen.

Ken je het verhaal van Karel met zijn twee wandelstokken?

Deel één heb ik over verteld, deze heb ik enige tijd terug aan Pedro gegeven. De tweede stok heb ik twee herbergen terug als raamuitzetter gebruikt, het raam bleef niet open staan, een beetje frisse lucht was wel noodzakelijk.

Ik denk dat het nu fris genoeg is in de kamer, waarschijnlijk zit de stok nog steeds tussen het raam.

Pedro laat de overblijfselen van de andere stok zien, deze is doormidden gebroken. Het bovenste gedeelte van de stok heb ik in de rugzak en krijgt een mooi plekje onder de veranda.

Opgewarmd onder de douche, ff liggen. Daarna biertje en wat te eten gehaald in de bar en de nog steeds regenachtige middag is bijna teneinde.

Geen idee of er nog een beetje reuring in de mooie maar o zo stille herberg gaat komen.

Spijt van de keuze dat ik niet het andere pad heb gelopen, zeker niet.

Nog een rondleiding gedaan in het ijskoude klooster. In de herberg is het aangenaam warm, kunnen de kleren ook een beetje drogen.

Vanavond verwacht ik, met uitzondering van een beetje rondhangen en kletsen geen rare en of bijzondere dingen meer.

O elfje en song van de dag vergeten:

Dus alsnog

Uien
Vele ringen
Steeds maar pellen
Dichterbij bij de kern
Thuiskomen

Song van de dag: Go your own way / Fleetwood Mac

Geschreven door Karelskriebels