Heerlijk ontbijtje, prima lunchpakket (zelf klaargemaakt) en wegwezen. De rugzak voelde weer als vanouds en stiekem toch niet genoeg aan een rugzak want ik heb weer genoeg lopen denken onderweg. Haha, daar ga ik nooit meer afkomen. Heb de papegaai al 100 keer zijn nek om proberen te draaien, dat beest blijft maar terugkomen en zich met mijn leven bemoeien. Aan de rand van Zuidlaren loop je over een instellingsterrein (raar woord) waar allerlei woongroepen zijn en heel veel verschillende werkplaatsen… hout, tuin, zeepjesfabriek. Mooi om te zien dat het zo mixt, wandelaars die de bewoners groeten en andersom. Ik kreeg er een goed gevoel bij. Het wandelen ging mij weer redelijk makkelijk af. De afleiding werd verzorgd door mooie stukken natuur waarbij ik het Balloerveld wel het mooiste gedeelte vond. Struinend en klunend door het mulle zand…waarom ben ik een wandelend hoofd en bedenk ik dat iedereen in zijn leven wel eens een mul (lees niet makkelijk) stuk moet zien te overwinnen in zijn/haar leven. Hou eens op en geniet van al het moois..en weer gaat dat gevleugelde beest op mijn schouder zitten. In Rolde ff een paar boodschappen gedaan want ik heb geen zin om vanavond uit eten te gaan. Een maaltijd salade, wat brood en wat te drinken moeten genoeg zijn. Omdat ik geen slaapplek kon vinden in Rolde heb ik een plek gereserveerd in Gieten. Op de laptop lijkt vijf kilometer veel minder dan wanneer je het mag lopen. En op de laptop was het ook droog. Enfin, oortjes in en door. Weer even het beenspiergeheugen aangesproken. Heb wel weer even met mezelf gepraat, zowel positief als…Uiteindelijk weer heel blij dat ik het gehaald heb (ik denk nog ff niet aan morgen want dat stuk mag ik ook weer teruglopen haha… wat een knurft). Op de slaapplek doet een alleraardigste oudere dame de deur open en heet mij welkom. De maaltijdsalade ga ik morgen eten, ze had voor ons een grote pan boerenkool met worst gemaakt. Wat een leuk mens met een mooie kijk op de wereld. Het werden mooie gesprekken waarbij we delen van onze levens met elkaar hebben gedeeld. Hoe bijzonder is dat? Uiteindelijk is dit voor mij de uurtjes extra wandelen meer dan waard. Met het geld dat ze krijgt/verdient met de gasten sponsort ze in Gambia kinderen die mede door haar bijdrage naar school kunnen. Het beste deel van de dag is het gesprek aan tafel geweest. One-word-close: betrokkenheid.

Geschreven door Karelskriebels