“Wat heb ik nu weer bedacht?”, bedenk ik me als de wekker om 06.00 uur gaat. De laatste twee etappes van het Pieterpad liggen speciaal klaar voor mij om te worden bewandeld.

Deze keer ga ik niet alleen op stap. Net als de laatste twee etappes van boekje 1, sluit Chris ook aan om de laatste twee etappes van boekje 2 mee te lopen. Soort van, want dit boekje ligt nog ergens op het Pieterpad of heeft inmiddels een andere gelukkige eigenaar.

Iets na zevenen vertrekt de trein. Twee overstappen en twee uur en drie kwartier later zet de machinist ons keurig af op het station in Sittard, daar waar ik drie weken geleden ben gestopt.

Na een bak koffie en een Limburgse vlaai verlaten we Sittard. Het is al vrij snel klimmen geblazen. Ach, natuurlijk, we zijn in Limburg en Limburg heeft niet alleen vlaai voor ons maar ook prachtige vergezichten in petto. Het is een mooie wandeling van Sittard naar Oensel. Geen etappe plaats, wel onze slaapplek.

Het wandelen gaat ons makkelijk af. Een snelle conclusie van mijn kant op het samen lopen met Chris: alleen ga je sneller (nou ja), samen kom je verder.

Is dat niet voor alles in het leven?

We zijn op zoek naar een tweede pauzeplek en komen tijdens de zoektocht in gesprek met een echtpaar dat op een bankje zit. Uiteindelijk staan we alleen maar met ze te kletsen en nemen geen pauze. We lopen met zijn viertjes verder.

Bij de ontmoeting vertelt de man dat zij een bijzondere ontmoeting hebben gehad met een jongeman. Van deze jongen krijgt hij de volgende dag een steentje aan een ketting. Hij laat hem zien en vertelt dat hij er blij mee is.

Tijdens het gesprek met de dame vertelt ze me emotioneel het verhaal over de ketting. Tijdens gesprekken met de jongeman hebben ze gedeeld, en nu ook met mij, dat hun zoon is overleden. De jongeman was erg onder de indruk van hun verhaal. Ook ik ben geraakt en dank haar voor haar openheid.

Zo is niet alleen Limburg mooi, ook de gesprekken.

We verlaten het bos en daarbij komen Chris en ik tot de conclusie dat we te ver zijn doorgelopen. We groeten het echtpaar en lopen via een andere weg terug. Laten we nu een rondje hebben gelopen (het was anders wel een hele korte etappe geworden…jammer joh).

Eerst een drankje en dan door naar de slaapplek. De gezellige gastmevrouw vertelt waar alles te vinden is en laat ons daarna alleen, ze hebben nog een verjaardag.

We hebben de hele bovenverdieping tot onze beschikking. Super.

Snel even douchen, weer terug naar dorp voor drankje en een hapje en daarna kunnen we de deur in de dag gooien.

Ps de mevrouw van de slaapplek wil ons morgen afzetten waar we “verkeerd” zijn gelopen. Scheelt bijna een uur (denk ik).

One word close: gespreksstof

Geschreven door Karelskriebels