Voel ik dat nu goed? Ja, helaas is de regen afgelopen nacht sterker geweest dan de waterdichtheid van de tent. Ik hoefde niet met de boot de tent uit, zo erg was het ook weer niet maar van enige “lekkage” was wel sprake. Het heeft ook wel behoorlijk doorgeregend vannacht. Wat ‘s nachts valt, valt overdag niet. Dat laatste bleek gelukkig helemaal waar. We hadden een knooppunten route uitgestippeld van Lottum naar Millingen aan de Rijn (ruim 80 km). Tegen een uur of tien, het was inmiddels droog, fietsten we, wel met kletsnatte tenten achter op onze fietsen, van de camping. Vlak na Lottum direct de Maas overgestoken met het pontje. Hebben we nu een pontje te weinig of een paar kilo teveel (bagage)? Over de eerste paar kilometers ga ik niets vertellen. Na de boodschappen in Arcen werd de route snel mooier en hebben we veel over onverharde paden in en door de bossen gefietst.

Heel makkelijk ging het fietsen na de wandeldag van gisteren niet. De mooie route hield ons op de been. Het gebrek aan cafeïne heeft me de hele dag opgebroken, geen geopende horeca gezien. Ook in Duitsland niets open op deze maandag. Helaas. In Leuth keek Chris op buienradar en zagen we dat we wel heel veel geluk hadden. Snel een paar boodschapjes en door. Tussen twee grote buien door naar Millingen ad Rijn gefietst. De pont was net gearriveerd toen wij er aan kwamen fietsen, hup er op en naar de overkant. In Pannerden werden we gastvrij ontvangen op de camping. Onder het genot van een biertje hebben we de bui afgewacht voordat we de tenten hebben opgezet. In de huuskamer kwamen we na het eten in gesprek met een echtpaar dat per fiets onderweg is naar Praag. Ze vertelden leuke verhalen. Ook vertelden ze dat ze op een telefoontje wachtten met nieuws over hun zoon die vanmiddag in Frankrijk tijdens het wandelen “iets” was overkomen, wat wisten ze nog niet. De avond krijgt een gitzwarte rand door het bericht met de mededeling dat hun zoon is overleden. Chris en ik krijgen het te horen doordat de telefoon op de speaker werd gezet zodat ze samen konden luisteren…..


We zijn inmiddels een tijdje en een hele berg emoties verder. Ook wij hebben dit van ons af proberen te praten, samen, middels telefoon en met andere campinggasten. Als laatste nog een borrel, samen met Chris, op een bankje op de dijk achter de camping. In dit gesprek besloten om toch het blog te schrijven. Ik heb het gitzwarte randje geschreven met de beste intenties en hoop dat dat ook zo te lezen is.

One word close: liefde

Ps vandaag uit respect geen foto’s

Geschreven door Karelskriebels