Wakker worden met zoveel verschillende ringtones, ja dat kan, maar waarom om vijf uur al?

O sorry ff vergeten, bedankt voor de nummers voor op de playlist. Wel grappig om te lezen de diverse “walk” nummers.

Ik wist niet dat er zoveel waren. Volgens mij ben ik al in een meer zweverig stadium qua muziek, begin al na te denken over: rhythm of the Saint... moet niet gekker worden.

Enfin die fijne ringtones hebben mij doen besluiten er ook maar een keer op tijd uit te gaan. Iets over half zeven liep ik met Georg de herberg uit, ik ben een slow starten dus ik was hem al snel kwijt.

Toen ik samen met Belen en Joaquim, die ik onderweg weer ergens opgepikt had, aankwam voor de koffiepauze ging Georg net weg. Net als vele dagen of vele keren, pik je iemand op, praat ermee, en weer door, zo leuk al die mensen. Soms is je hoofd ook zo vol dat je lekker alleen wilt dromen. Dat heb ik vandaag uitgebreid gedaan.

Ik ben een dorp verder gelopen dan de, in vele boekjes aangegeven, route.

Ik slaap vannacht in een heel oud gebouw in Tosantos. Een bijzondere herberg waarvan im dacht, hmm.

Ik probeer een beetje het wat een boer niet kent overboord te gooien en heb me laten verrassen.

Een van de eerste vragen was: wil je wat eten?

Oké, een heerlijke salade, een stuk pizza en brood. Daarna koffie.

Maar wat is het leuk om toch, ook nu weer, bekenden te zien. Steeds meer mensen gaan deelnemen in mijn Camino, en dat geldt natuurlijk voor iedereen.

Gezellig aan de keukentafel gekletst en gelachen, heel huiselijk. Daarna ff douchen, je handwasje, weer een beetje praten en dat was de middag. Er is buiten de herberg niets te beleven, dus geen pinta voor Karel, misschien morgen iets fitter. Alhoewel, het ging vandaag best weer goed, heb wel een slaperig gevoel in de tenen. Terwijl ik dit type zit ik te wachten op het eten. Niet om het al te eten maar om mee te helpen met bereiden, hoe leuk is dat weer. Alweer een stapje dieper on de Camino.

Groetjes uit Een warm Tosantos

Geschreven door Karelskriebels