Jeetje, komt die Karel weer aan met zijn gezeur over de ontbijtjes bij VodF. Ga ik dus niet doen vandaag.

Terwijl ik mijn voetstappen nog in Venlo zet krijg ik een telefoontje (dit werden drie telefoontjes ivm tanken en gedoe met oortjes) van Mariette.

Wat leuk om haar aan de telefoon te krijgen. Zo’n vier jaar geleden heb ik haar ontmoet tijdens een wandelingetje.

In die periode hebben we veel met elkaar gedeeld. Het leuke is dat we zo weer verder praten, bijna daar waar we toen zijn gebleven.

Nu even gehad over het Pieterpad en de wandeling die zij gaat maken. Iets met Santiago. Het gesprek krijgt een mooie wending over de “dingen” in het leven de we belangrijk vinden.

We komen tot de conclusie dat tijd je meest kostbare bezit is. Als dat zo is waarom maken we ons dan soms druk om dingen die totaal niet belangrijk zijn (muggen in een bos ofzo). Ook dat het leven geen generale repetitie is, elke minuut (weer die tijd) krijg je maar een keer. Het Klein Orkest zong (heeeeel lang geleden al): je hebt zo’n 26000 dagen tussen niets en eeuwigheid. Als laatste de conclusie dat het belangrijkste in het leven liefde is (in welke vorm dan ook).

Een maandje geleden heb ik deze etappe ook gelopen, samen met Suzan, Christiaan en Chris. Chris en ik zijn aangehaakt tijdens hun Pieterpadavontuur. Veel herkenning dus onderweg. Daar waar ik vorige maand veel mijn stembanden heb gebruikt was dat vandaag niet aan de orde.

Twee keer kwam ik tijdens een pauze M. tegen (hij sliep vannacht op zelfde adres). Nog even over zijn “daaromloopikhetpieterpad’” gevoel gehad. Lastige keuzes, iets met gevoel.

Na de eerste pauze ben ik als eerste weggegaan, bij de tweede liep hij eerder weg…wandelen in stilte. Vlak voor Swalmen kwamen we elkaar weer tegen, met de woorden we zien elkaar, hebben we afscheid genomen.

Door het lopen van deze etappe duik ik onder de 100 km naar Maastricht.

Net als het gezeur over het ontbijt ga ik het ook niet hebben over het eindbiertje. Heb er wel een gedronken. Mijn telefoon zorgde ervoor dat ik op de plaats van bestemming kwam. Gezellig met de gastheer zitten praten. De slaapkamer is ingericht in de voormalige werkplek van zijn overleden vrouw. Mooie grote ruimte met heerlijke douche.

Geen spannende wandeldag, mede omdat ik hem vorige maand al gewandeld had. Waarom loop je hem dan nog een keer? Tja, iets met kortsluiting in mijn hoofd als ik de route niet normaal loop. Wat is normaal… gewoon van etappeplaats naar etappeplaats, niets overslaan. Ik weet het maar deze gedachtekronkel is voor mij een obsesvatie, zowel een obsessie als de motivatie.

One-word-close: herinneringen