Het laatste stukje van gisteren was niet echt spannend. Na de yoga beetje rondhangen... was ophalen... gezellig samen eten en vroeg in bed... was helemaal moe van de laatste dagen, het kost best wel energie dat gepraat en gewandel.

Het was een goede vanwelkemobielwordtikwakkerdag. Het was een kamer met uitslapers, de eerste ging pas om 06.00 uur.

De wind blies aardig over de vlakte, het was gewoon koud, zo koud dat ik mijn dikke shirt heb aangetrokken. De eerste paar kilometer alleen gelopen totdat Joost me kwam vergezellen.

De uitzichten waren fantastisch, zo mooi om ze ver te kunnen kijken. Het kan hier, in dit stuk erg warm zijn, wat was ik blij dat ik een dik shirt uit de rugzak moest pakken tegen de kou.

Ook de buff maar uit mijn broekzak gepakt. Ik weet niet wat Hans Kazan ermee gedaan heeft maar mijn buff was veranderd in een onderbroek. Wel een raar moment, sta je daar op de open vlakte met je onderbroek in je hand i.p.v. met een buff.

Vanaf de vlakte afdalen naar een dorp, wat scheelde dat veel wind, waar we koffie en een chocolade croissant hebben genuttigd.

De laatste 10 km gingen makkelijk, mooie afdaling en, helaas, nog een stuk over asfalt.

We waren voor 12 uur al in het dorp van bestemming. Te vroeg voor de herberg, die gaan pas later open. Eerst een colaatje.

In de herberg weer het dagelijkse ritueel, nu aangevuld met het afplakken van de blaren met compeed, niet echt fijn maar met compeed zou het mogelijk wel eens wat sneller over kunnen gaan. Ik weet het niet.

Ik heb nog wat “nieuws” geïntroduceerd, de vrijwilligster in de herberg uit Najera vertelde het mij, als mensen vragen of je een foto van ze wil maken, eerst een selfie en dan drie of vier foto’s waarom ze vragen haha.

Een leuke, redelijk makkelijke wandeldag eindigt ook met de beentjes omhoog in bed.

ULTREIA

Geschreven door Karelskriebels