Heel fijn een herberg waar koffie en een ontbijtje op tafel staan. Wat ook een aangename verrassing is: de eerste medeplegrims begonnen pas tegen half zeven in hun rugzakken te rommelen.

Nog voor achten liep ik in het regenachtige Zamora, lees jasje aan jasje uit. Voordat ik de stad uit was nog snel een echte koffie met een chocolade broodje gegeten. Tijd genoeg, het is maar een kleine 20 km naar het volgende dorp.

Van de eerste kilometers kreeg ik niet een warm gevoel van binnen. Nadat ik de weg verlaten had en een landweg inliep dacht ik: “dit gaat de goede kant op”. Jammer dat het pad kilometers lang gebruikt wordt als een vuilstortplaats.

De te wandelen paden zijn vrij lang rechtuit met kilometers uitzicht aan beide zijden, wat hou ik daarvan.

Net voor het verlaten van Roales een korte pauze, snel wat eten, drinken en door. Daarna was de vuilstort weg, de wegen echter nog steeds recht.

Ik dacht:”hoe komt het dat ik niet zo’n eeuwenoud badhuis zie als gisteren”, dat geeft wat afleiding (zie foto 5).

Niets van dat. Wat ik wel zag waren letterlijk schitterende zwarte weilanden, of zijn het van die oerlelijke zonnepaneelparken.

Onderweg kom ik de Deventernaren weer tegen, we lopen een stukje samen op.

Een praatje maken met druiven plukkende mensen levert direct een heerlijke tros druiven op, zo leuk. Ook Germaine krijgt een tros terwijl Jonathan doorloopt. Als zij stoppen besluit ik door te lopen.

Het is niet nodig om veel en snel te lopen en ik ga met een muziekje op even een half uurtje aan de kant van de weg liggen. Gewoon in slaap gevallen.

Tot Montamarin verder weinig spannende dingen meegemaakt. Tegen 13.00 uur bereik ik de herberg.

Het ritueel volgt.

Later in de middag ff naar het dorp gelopen en een bakkie gedaan. Jonathan en Germaine sloten een tijdje later aan. De koffie werd een biertje met olijven. Toen door naar een restaurant waar we Frank ontmoeten (een Belg die in dezelfde herberg sliep in Zamora). Een gezellig praatje zorgt ervoor dat mijn sociale accu (ik leen hem even Deez) als een nachtkaars uitgaat.

De herberg roept en ik wandel terug zonder te gaan eten. In de keuken eet ik een stuk stokbrood en een appel, klets nog wat met een Australische man en zoek daarna mijn mandje op.

Lied van de dag: haast je niet vier het leven/Anna Fernhout

Geschreven door Karelskriebels