De schoenen zijn nog nat van gisteren, wat doe ik hiermee vraag ik mij af. Gewoon droge sokken aan en gaan of op de sandalen. Heb ik die ook niet voor niets meegenomen.

Het worden de sandalen. Deze beslissing tover ik ook uit de hoge hoed omdat ik toch besloten heb om naar huis te gaan. Mijn gevoel zegt dat naar huis gaan beter is en niet eigenwijs het Pieterpad af ga lopen. Gisteren kostte het wandelen me al veel energie omdat ik aan het malen was mbt mijn broertje. Vandaag zal dat vast niet beter gaan. Niet dat ik hele verontrustende berichten had gekregen hoor.

Wel één waarvan ik dacht: ik ga nu naar huis.

Nadat ik de beslissing had genomen voelde het direct goed, de twijfel was weg. Fijn.

Zo komt het dus dat ik mijn bergstappers in de rugzak prop en de sandalen aantrek. Nu niet op zoek naar rood-witte strepen maar naar het bordje (en op de telefoon) van het station. Ik heb ruim de tijd voor nog een kop koffie, de plek waar ik sliep had alleen de wereldberoemde maandverbandkoffie op voorraad, daarom dus de keus om elders koffie te drinken.

Om 09.35 uur in Sittard in de trein, overstappen in Den Bosch en om 12.15 uur in Deventer eruit. Een heel bijzonder gevoel dat snelle reizen na negen dagen wandelen. Wel fijn dat ik in Deventer nog even mijn regenjas aan kan doen, het water komt met bakken uit de lucht.

Tegen 12.30 uur sta ik weer met de huissleutel in mijn hand, het Pieterpad avontuur zit er voor nu op. Een hele leuke verrassing zit in het papiertje dat ik op het aanrecht vind…zie foto.

Nogmaals blij dat ik de beslissing heb genomen, het voelt goed.

Terwijl ik naar het ziekenhuis fiets belt mijn broer op, hij mag naar huis.

Mijn voornemen om een bak koffie te doen bij Kaldi komt uit, alleen niet na een bezoek aan het ziekenhuis. De afsluiting van mijn wandelvakantie is dus een bak koffie en een brownie. Kom maar door met die calorieën.

In plaats van naar het ziekenhuis, scooter ik een tijdje later naar Terwolde.

Vooralsnog is het allemaal meegevallen, gelukkig maar. Hij mag twee weekjes geen auto rijden enzo maar uit testen is niets raars naar voren gekomen, blij mee.

Dus vandaag geen ellenlang verhaal over rare gedachtenkronkels, duistere gedachten, stoere wandelverhalen en over mooie gesprekken, niets van dat.

Gewoon een verhaal van Sittard naar Deventer en hoe het hier is afgelopen...

Het Pieterpad wacht vast op mij voor de laatste twee etappe....

Het waren negen fijne wandeldagen. Met ruim 270km wandelen achter de kiezen zeg ik: Goed gedaan Karel.

one-word-close: thuiskomen

Geschreven door Karelskriebels