Wat een gedoe om een beetje nachtrust te krijgen. Wiebelbenen, muggen en een Karel die aan het malen is zorgen ervoor dat het vermoeide lijf zijn rust niet krijgt. Beetje jammer, het bed en de kamer waren goed.

“Neem nou maar een krentenbol mee voor onderweg”, zegt mijn gastheer. Ik voel met een beetje bezwaard als ik de krentenbol uit het mandje pak. Bij het weggaan wijst hij mij op een sluiproute, dan hoef je niet meer terug naar het dorp. Dit gedaan, of is dat smokkelen? Nog snel even langs het kasteel bij Swalmen, hier loop ik een stukje voor om, sluiproute is hierdoor geëlimineerd.

Als snel loop ik door het bos. De route van vandaag gaat onder andere door Boukoul.
Ook schuurt de route nog tegen een industrieterrein van Roermond aan. Gelukkig maar een klein stukje, ik ben blij als dit weer achter de rug is.

Ik verheug me al weer een tijdje op een Latte..die dan maar doen in Melick. Als de kerkklok van Melick heel veel lawaai begint te maken loop ik het dorp in. Helaas. In Melick blijft het bij verheugen, hier ook geen horeca gezien.

Wel kom ik M. weer tegen. We lopen een klein stukje samen op. Hij vertelt me dat hij een beslissing mbt tot zijn huwelijk heeft genomen. Een beslissing die onvoordelig uit kan pakken voor een jong gezin. Heftig nieuws krijgt zijn echtgenote dus te horen als hij terugkomt van zijn wandeling.

Als ik kort daarna besluit te pauzeren scheiden onze wegen tijdelijk weer. Vanavond slapen we weer op hetzelfde adres.

In Sint Odielenberg is wel een mooie basiliek maar geen horeca langs het pad. Ik begin te snakken naar koffie. Kom nog wel even met een man aan de praat die het pad, met een onderbreking van twee dagen, achter elkaar loopt. Leuk want hij heeft ook stukjes opgelopen met T. (van mijn eerste etappes). Door de basiliek voel ik mij even op de camino. Ik loop nog om de basiliek heen om hem te bekijken.

Met de oortjes in lig ik een eindje verderop te rusten/te luieren/te nietsen als hij mij weer passeert.

Een rare kronkel mbt de knooppunten plopt op in mijn brein. Waarom heet dit systeem knooppunten? Ik ben toch niet op zoek naar knooppunten in mijn leven of onder het fietsen. Liever heb ik uit-de-knooppunt-routes in mijn leven. Ach laat maar.

Jaaaaa, in Montfort kan ik wel een Latte kopen. Samen met een bak ijs geniet ik van het lekkers. Het is dan pas 16.00 uur terwijl de slaapplek vanaf 17.30 uur “open” is.

Ik zit nog aan de koffie als ik een cirkelgenoot van 365 aan de telefoon krijg, leuk om weer even te kletsen. Het gesprek gaat aardig de diepte in. Mooi. Als het gesprek beëindigd is vraag ik mij af: “wat ga ik met de resterende tijd doen en wat met het eten?”.

Enige tijd later sta ik met een gevuld winkelmandje bij de Plus terwijl ik Marleen aan de telefoon heb. Een plastic bak met groenvoer wordt het avondeten. Als ik naar de slaapplek loop kom ik M. weer tegen. Samen lopen we de laatste meters. Onze gastvrouw pikken we ook op, ze liet net de honden uit.

Terwijl de regen op het dak van de veranda valt zitten we met zijn viertjes aan tafel te eten. Het natafelen is ook gezellig.

Het was geen spectaculaire wandeldag. Ben heel blij dat het weer een kort dagje was. Nog drie etappes te gaan. Ik zeg: “goed gedaan Karel, je bent er bijna”. Weer een stadje dichterbij.

One-word-close: luisteren

Geschreven door Karelskriebels