Weer een onrustige nacht. Ik begrijp er niets van, zo moe van de wandelactiviteiten en dan niet in slaap kunnen komen. Zo jammer weer.

“Karel”, zegt de mevrouw van de B&B, “ik heb de kleren van de waslijn gehaald en in de droger gedaan”. Zo blij met mensen die meedenken met strompelende wandelaars.

Het ontbijt is weer top en gezellig. Er is gisteren nog een Duits stel gekomen waarmee ik, Engels pratend, een leuk gesprek heb. Ze hebben veel van de wereld gezien en waren net terug van een reis door de Baltische Staten met een oversteek naar Finland.

Nog voor ik het plaatsnaambord van Groesbeek ben gepasseerd tover ik mijn regenjas uit de rugzak, het is niet helemaal droog of helemaal niet droog….dus jasje aan, jasje uit, jasje aan, rits dicht, rits open. Het regent af en toe had ik ook kunnen zeggen. Alleen wandelend door een regenachtig bos, ik hou ervan. Dat het daarbij begon te onweren vond ik iets minder.

Weer heerlijk met zijn drietjes op stap, geen gepraat met anderen, heerlijk. De eerste woorden die ik zei nadat ik vertrokken ben waren: “mag ik een latte en een appelvlaai alstublieft?”. Dat was wel ruim twee en een half uur later. Het was een mooie wandeling door het bos.

Bij het verlaten van het bos stond een “vliegtuig”, een replica van een Waco-glider die gebruikt is tijdens de Airborn landingen in september 1944. De diverse informatie borden laten mij zien wat voor “een verschrikkelijke tijd” het is geweest. Zo sta ik een tijdje later in Milsbeek met tranen in de ogen op de militaire begraafplaats. Als ik de leeftijden zie van jongens die voor onze vrijheid hebben gevochten gaat er van alles door mijn hoofd. Vreselijk.

Het loopt vandaag goed, de ene voet komt makkelijk voor de ander. Na de kortere dag van gisteren is het verschil met de dagen ervoor goed te merken. Ook vandaag een korte(re) dag.

Ik loop Gennep als slaapplaats voorbij, dat zijn de kilometers die ik morgen minder mag. Wel gebruik ik Gennep om even te pauzeren. Het is naar Heijen nog een kleine vijf kilometer dus precies 1% per kilometer en dat in een flesje. Heerlijk.

Als ik even verderop echt mag klimmen en dalen, voor wat echt klimmen is in Nederland, denk ik: “was dat wel slim, dat ene biertje?”.

Onder het klauteren nog een telefoontje gehad en daar is plots Heijen. De slaapplek is vlak bij de Pieterpad route, heel fijn.

Het huis is aan de rand van een bos, en wat voor een huis, en wat voor een tuin, en wat voor een slaapkamer. Groot, groter…ach gewoon een mooie plek.

Na de wasstraat wordt het eten in de tuin geserveerd. Wat een luxe. Onder het toeziend oog van de pindakaas stelende eekhoorn geniet ik van een luxe maaltijd die de man des huizes heeft klaargemaakt.

Op tijd mijn mandje in, morgen weer een dagje wandelgeweld en daarna worden het echt dagen met minder kilometers.

Nog wat geleerd vandaag Karel, vraag ik mezelf af…vast wel. In de ochtend even doorstappen en je krijgt een lamballenmiddag kado, rustig wandelen, beetje liggen op een bankje, biertje drinken. Het lijkt wel alsof ik vakantie heb.

Gelopen in het nu, luisteren, ruiken, lopen en beetje rondkijken.

Het was een fijne dag.

One-word-close: vrijheid

Geschreven door Karelskriebels