Voorafgaand aan het tweede deel heb ik met Chris in april de etappes Holten-Laren-Vorden gewandeld...het eerst boekje kan in de prullenbak.
Een korte terugblik van hoe dit weekend is ver-LOPEN zodat ik uiteindelijk het Pieterpad compleet op papier heb staan.

Daar zitten we dan, cafe de Biester in Holten. Wachtend op de koffie met in de buurt meerdere mensen met rood/witte poppetjes aan de rugzak. Ook zij gaan wandelen vanaf Holten. Nadat we de boodschapjes gedaan hebben, gaat het echt gebeuren. De mede-koffiedrinkers komen we regelmatig tegen. Op de vraag: "hoe lang zijn jullie al met het Pieterpad bezig?", antwoord Chris, kijkend op zijn horloge, geheel volgens waarheid: "Eén uur en veertig minuten". Ik heb zelden zulke verbaasde gezichten gezien.

Er werd duidelijk een ander antwoord verwacht...iets van: "vorig jaar zijn we gestart in Pieterburen en bla bla bla...."

Onderweg hebben we praten en wandelen in een soort van stilte afgewisseld. Wel zijn we veel mensen tegen gekomen waar we een praatje mee hebben gemaakt. Leuk.

Ook de dames van "de vraag" kwamen we weer tegen. Een leuk stel pratende dames..waarvan mevrouw X over mevrouw Y vertelde: gooi er een kwartje in en het houdt niet op met praten.

Het was prima wandelweer. Pauzeplekjes waren niet te vinden, of bezet. Totdat we bij een huis/boerderijtje een tafel met vier stoelen in de berm zagen staan. We hebben er heerlijk opgezeten. Heel toevallig had ik nog een 365 ansichtkaartje in mijn rugzak. Deze achter gelaten met de woorden: We zijn ervan uitgegaan dat de stoelen en tafel gebruikt mochten worden om te pauzeren. Als laatste toevoeging: "het leven is mooi, je mag alleen zelf de stoelen uitklappen". Deze in de bus gedaan...had graag een reactie gezien.

Voordat we op deze plek aankwamen hadden we al een aardig stukje gewandeld, het wandelen ging, mede door de Jagermeister die Chris had meegebracht, goed. Op de vraag waarom Chris zoveel in zijn rugzak had kwam bij Kasteel Verwolde het antwoord. Hier kwamen de blikken Leffe bij Chris uit de rugzak. Daarna nog een keer verkeerd gelopen...geen idee wat de oorzaak hier van was.

Schoenen uit, getapte biertjes op tafel...dag één zit er met wandelen op. Napraten terwijl de regen op de serre valt, we hebben geluk gehad, onder het wandelen geen regen. De slaapplek waren we al voorbij gelopen...te veel gekletst misschien...gelukkig is het vlakbij. Daar ff lekker douchen en omkleden. Nog een hapje gegeten en op tijd ons mandje in.

dag 2

Het ontbijt zag er goed uit. Het was gezellig aan tafel met twee medepieterpadwandelaars (past dat op een scrabblebord?). Zij liepen de route andersom. Het werd, mede door het leuke ontbijt, wat later toen we Laren verlieten...ach het is maar zeventien kilometer naar Vorden dus tijd genoeg. Ook nu weer verschillende en dezelfde mensen tegengekomen. Ik blijf me verbazen hoe snel gesprekken soms de diepte ingaan...iets met wandelen te maken misschien...geen idee.

We kwamen nog in gesprek met een stel dat op de fiets was. Zij adviseerden ons om de route iets anders te lopen, om het ven heen in plaats van er langs. Het was een leuke aanvulling waarbij we verschillende wandelaars flink in de war brachten...sommigen liepen gewoon achter ons aan, keerden weer om omdat de bewegwijzering was verdwenen. Grappig om te zien. De man vond het stel gooide nog een leuk quote over de schutting (in deze jachtige tijd waarin we veel willen/moeten/mogen) waar ik wel mee kan leven. De quote was: Een mens is gemaakt voor maximaal 5 kilometer per uur. Geweldig. Als ik dit tempo aanhoud dan wordt het een stuk rustiger in mijn hoofd en leven. Je doet er alleen zolang over om van A naar B te komen. Van Laren naar Vorden is prima te doen met maximaal vijf kilometer per uur.

Na kasteel den Bramel was het wel gebeurd met de leuke paadjes. Gelukkig was het station van Vorden niet ver meer. Dit is ook het voorlopige eindpunt...morgen (22 augustus 2023) hoop ik hier weer te starten.

Het echte eindpunt van dit wandelweekend was bij onze stadsbrouwerij. Hier nog een paar Road Tripjes naar binnen gegooid en nagepraat. Vanaf hier zijn we, in de geest van dit weekend, naar huis gewandeld. Ik heb nog een stukje omgelopen om aan mijn kilometers te komen (en om Chris nog een stukje te vergezellen op zijn wandeling naar huis). Nog een laatste zwaai en deze twee etappes heb ik ook weer in de pocket.

Geschreven door Karelskriebels