Eenmaal terug in Kuala Lumpur vanuit de Cameron Highlands, belden Anne en Dieke ons enigszins aangedaan op. In Indonesië waren zij er achter gekomen dat er geld en een SD-geheugenkaartje onder uit hun backpacks waren verdwenen. Zij vermoedden dat dit in het hostel in Kuala Lumpur moest zijn 'verdwenen' en ze vroegen ons of wij nog een keer terug wilden gaan naar het hostel of zij daar misschien iets 'gevonden' hadden. Het feit dat er waarschijnlijk iets uit hun tassen was ontvreemd is erg zuur natuurlijk, maar het ergste was dat op het SD-kaartje nagenoeg al hun foto's en filmpjes van de afgelopen maanden stonden en zij hier geen backup van hebben. Bij het hostel bleken ze echter niets gevonden te hebben, ook niet na nog een keer extra gezocht te hebben op de kamer. Toen wij vroegen naar de mogelijkheid of er misschien iemand in Anne en Diekes kamer is geweest toen wij zelf afwezig waren, werd stellig gezegd dat dat niet kon. Daarop vroegen wij of ze dan misschien wel de camerabeelden terug zouden willen kijken om dit uit te kunnen sluiten. Dit bleek echter niet eenvoudig, maar de technicus zou er de volgende dag naar kijken. Er zat dus niets anders op dan af te wachten.

Eergisteren zijn we 's ochtends naar het KL Bird Park geweest. Middenin de stad ligt een gigantische canopy (soort volière) met meer dan 200 exotische, voornamelijk Aziatische vogelsoorten. Hier hebben we ons heel de ochtend prima kunnen vermaken; al was het soms een beetje ongemakkelijk dat gigantische vogels er gewoon los rond liepen en vlogen.

Na het vrijdagmiddag-gebed zijn we naar de Masjid Negara gegaan, de nationale moskee van Maleisië. Op vrijdag komen er wel 30.000 gelovigen naar deze moskee om te bidden; zij zitten dan zelfs tot buiten de moskee. Om binnen te mogen, moesten we ons wel gepast kleden. Gelukkig konden we er gratis gewaden en een hoofddoek lenen. Uiteindelijk hebben we een uurtje rondgekeken in deze gigantische, moderne moskee, en hebben we er zelfs gratis uitleg gekregen van een gastvrije en behulpzame gelovige.

Na deze culturele uitstap, zijn we aan het eind van de middag nog naar het KL Butterfly Park geweest. Ondanks dat we twee dagen daarvoor nog naar een andere vlindertuin waren geweest, wilde Nicole hier toch ook nog heel graag heen.

Gisteren zijn we 's morgens al vroeg per trein naar de Batu Caves afgereisd, om de hordes toeristen en pelgrims voor te zijn. Deze heilige grotten liggen aan de rand van Kuala Lumpur en worden ieder jaar door een miljoen Indiërs bezocht. De bekendste van de drie grotten is de Tempel Cave omdat deze enkel bereikt kan worden door een klim van 272 tredes, en omdat deze wordt bewaakt door een 43m hoog, gouden Murga-beeld. Eenmaal boven bleek de schoonheid van de grot echter erg tegen te vallen; het was er één grote bouwput. Om de grote stroom bezoekers in de toekomst beter aan te kunnen was er een betonnen vloer gestort in de grot en werd alles verlicht met grote bouwlampen; heel het magische idee van de grot was hierdoor teniet gedaan. Maar we hebben het weer gezien en we kunnen er over meepraten.

Na te zijn teruggekeerd in Chinatown in Kuala Lumpur, zijn we voor de derde keer terug gegaan naar het vorige hostel waar we hadden verbleven. We hadden nog steeds niets vernomen of er iets op de camerabeelden te zien was geweest. Hoewel ons was verteld dat iedereen was ingelicht over de verdwijning/diefstal, leek degene achter de receptie in eens nergens meer vanaf te weten. Na een hoop onduidelijkheid en overleg, vertelde een andere medewerker ons dat de technicus pas in de loop van de week naar de beelden kon kijken omdat er iets fout was gegaan in het systeem, en bovendien bleek er een kabel van de camera kapot te zijn. Heel vaag allemaal, en we kregen steeds meer de indruk alsof ze ons niet echt wilde helpen. Wellicht wisten de werknemers er meer vanaf een hoopten ze door tijd te rekken dat wij over een paar dagen Kuala Lumpur zouden hebben verlaten en daarmee de kous af zou zijn. Omdat Anne en Dieke inmiddels ook steeds minder hoop hadden op een goede afloop, vroegen zij ons of we de staff van het hostel wilden vertellen dat zij bereid waren 100 dollar 'vindersloon' te betalen indien de SD-kaart toch nog terecht kwam. Op die manier hoopten ze dat als het personeel er mee te maken zou hebben, de SD-kaart alsnog heel toevallig boven water zou komen; zonder hen direct te beschuldigden van diefstal. Helaas wilde het personeel van het hostel hier niets van weten, en zij gaven aan al hun medewerkers 100% te moeten en kunnen vertrouwen. Uiteindelijk hebben we hierna niets meer gehoord van het hostel en is ook het SD-kaartje helaas nooit meer boven water gekomen. We hebben in ieder geval ons best gedaan.

Gisterenmiddag zijn we met de bus naar de Berjaya Times Square shopping mall geweest. Niet zo zeer om er te shoppen, maar om er het indoor attractiepark te zien. Tussen de winkels ligt een heus pretpark met een reuzenrad, een vrije val-paal en zelfs een achtbaan inclusief loopings. Heel apart om de karretjes tussen de winkels door te zien schieten. Graag hadden we een ritje gemaakt in de achtbaan, maar helaas kon je enkel een ticket kopen voor het hele park en niet voor één ritje in de achtbaan.

Gisterenavond zijn we nog over de avondmarkt in Chinatown gewandeld, al wordt deze ook compleet gerund door Indiërs; er zijn geen Chinezen te bekennen. Het is één grote verzameling aan namaak-troep: kleding, horloges, elektronica en noem het maar op. Ons plan was om hier ook iets te gaan eten, maar erg lekker zag het Chinees-Indiase eten er allemaal niet uit. Daarom zijn we maar weer voor 'safe' gegaan en zijn we voor de zoveelste keer bij het food court in het nabijgelegen winkelcentrum gaan eten - lekker en goedkoop, wat wil je nog meer.

Vandaag hebben we overdag niet veel meer gedaan dan een mooie handtas gekocht voor Nicole waar we al drie dagen op rij naar hadden staan kijken, en zijn verkast naar een ander hostel dichter bij het centrale station. Aan het begin van de avond zijn we met de monorail naar de Menara KH toren gereisd. Op de bovenste verdieping van deze toren is de Heli Lounge Bar. Die bar is op zichzelf niet zo bijzonder, maar als je er een drankje besteld, mag je deze nuttigen op het terras op het nog actieve heliplatform bovenop de kantoortoren. Het bestaan van deze Heli Pad Bar is één van Kuala Lumpurs best bewaarde publieke geheimen onder toeristen; het was er wonderlijk genoeg dan ook niet overladen vol met bezoekers. Het is een bijzonder vette ervaring om een drankje te doen op zo'n bijzondere plek met een 360 graden uitzicht op de skyline van Kuala Lumpur, en dat met zonsondergang. En in tegenstelling tot de Menara Kuala Lumpur en de Petronas Twin Towers, hoefden we hiervoor geen (torenhoge) entreeprijs te betalen, al waren de drankjes natuurlijk wel iets duurder dan gebruikelijk. Naderhand zijn we nog iets gaan eten aan Jalan Alor, een straat vol met restaurants en streetfood-stalletjes.

Geschreven door TimNicole