Na eergisteren gegeten te hebben op de avondmarkt in Hat Yai, bleek er eenmaal op onze hotelkamer iets niet goed te zijn gevallen bij Tim. Nog voor het naar bed gaan, kwam alles er weer uit. Waarschijnlijk is iets van het eten van die dag niet helemaal goed meer geweest. Het luchtte wel erg op een hierna heeft Tim prima kunnen slapen.

Gisteren was het de grote dag voor Dieke: haar verjaardag. Al haar familie en vrienden wensten haar een prachtige dag toe hier in het verre, zonnige Zuidoost-Azië. Wat zij niet wisten is dat er voor ons helaas niets anders op de planning stond dan heel de dag in de bus zitten. Al om half acht werden we opgehaald in Hat Yai en naar de busmaatschappij gebracht; zelfs te vroeg om nog een verjaardagstaart te kunnen kopen. Een groot feest werd het gisteren dus niet voor Dieke, en ook duurde haar verjaardag maar 23 uur door het uur tijdsverschil tussen Thailand en Maleisië. Gelukkig had Jasper voor haar een hele stapel verjaardagskaarten van het thuisfront meegenomen, dat maakte haar dag toch nog een beetje goed.

In een prima bus, met drie ruime stoelen op één rij in plaats vier krappe, vertrokken we uiteindelijk om negen uur naar Kuala Lumpur. Na zo'n anderhalf uur rijden kwamen we aan bij de Thaise grenscontrole. Hier moest iedereen in een lange rij aansluiten om zijn paspoort af te laten stempelen. Eenmaal aan de beurt, bleken onze 'departure forms' nog in onze backpacks in het laadruim van de bus te zitten. Op dit formulier, dat je krijgt wanneer je Thailand binnenkomt, moet je enkel je naam, paspoortnummer en datum van vertrek invullen - lekker onbelangrijk leek ons. Maar de douanebeambte was onverbiddelijk, we moesten onze formulieren uit de bus gaan halen; hij kon ons geen nieuwe geven. En zo moest heel de bus op ons wachten, terwijl wij opnieuw in de rij aansloten om de benodigde stempel te krijgen. Met een kwartier 'vertraging' reden we uiteindelijk door naar de Maleisische grenspost om ook daar alle formaliteiten af te handelen.

Wat ons eenmaal in Maleisië direct opviel is het grote verschil in welvaart met Thailand en de andere landen waar we tijdens onze reis al zijn geweest. De weg ging er van een slecht onderhouden twee-baans weg over in een prima drie-baans snelweg met fly-overs en alles er op een er aan. En waar je in Thailand overal langs de weg nog hutjes en vervallen huizen ziet staan waar mensen in wonen, zie je in Maleisische prachtige Vinex-achtige wijken. Zo'n groot verschil op relatief zo kleine afstand van elkaar.

Om half negen kwamen we gisterenavond eindelijk aan bij één van de vele busstations in Kuala Lumpur. Vanuit daar pakten we een metro naar naar het station dichtbij ons hostel in de wijk 'Chinatown'. Eenmaal ingecheckt was het tien uur geweest en bleek dat bijna alle restaurants al waren gesloten; maar wij moesten nog dineren. Bij toeval vonden we in de straat van ons hostel echter The Reggae Bar, één van de bekendste backpacker cafés in Kuala Lumpur; en die was natuurlijk nog niet dicht. Na Diekes stoel te hebben versierd met slingers en ballonnen, hebben we hier allen een goede pizza gegeten en borrel gedronken op haar verjaardag. We waren echter zo gaar van het reizen heel de dag, dat we na die ene borrel al onze stapelbedden hebben opgezocht.

Vanochtend zijn we heel de ochtend druk geweest met het boeken van bus- en vliegtickets. Het gebeurde meerdere malen dat, na al onze gegevens ingevuld te hebben, de website niet werkte, de app crashte of het internet wegviel - en dan kun je weer hélemaal overnieuw beginnen. Na een hoop gevloek en getier wilde het dan na ruim anderhalf uur toch lukken; ook het vervolg van onze reis lag nu vast.

Na de verloren tijd vanmorgen, wilden we vanmiddag nog graag iets van Kuala Lumpur gaan ontdekken. Misschien wel het bekendste in Kuala Lumpur zijn de 'Petronas Twin Towers', het hoofdkantoor van de Petronas gas- en oliemaatschappij en de op vier na hoogste Twin Towers in de wereld. Op maandag bleek het echter niet mogelijk om naar boven te gaan naar het sky-deck - en uitgerekend vandaag was het een maandag. Daarop besloten we met de gratis bus naar de 'Menara Kuala Lumpur Tower' te gaan - een soort Maleisische Euromast, maar dan hoger. Deze toren is nog 100m hoger dan de Petronas Twin Towers en heeft dus een nog mooier uitzicht, en bovendien heb je er een prachtig zicht óp de Twin Towers. Met een gratis shuttlebus werden we opgehaald aan de voet van de heuvel waar de toren op staat en eenmaal boven werden we vriendelijk ontvangen door drie man personeel die de deuren voor ons open maakte - ons onderbuikgevoel zij dat er iets niet klopte. Eenmaal bij de ticket desk bleek dit gevoel inderdaad te kloppen; de tickets kostten 22 dollar per persoon. Dat is zelfs in Nederland nog een absurd hoge prijs voor een toren. We besloten daarop om maar lekker met beide voetjes op de grond te blijven en onszelf een hoop geld te besparen - het groeit bij ons tenslotte ook nog steeds niet op de rug.

Vanaf de Menara Kuala Lumpur Tower zijn we vervolgens naar de Petronas Twin Towers gelopen om deze toch nog van dichtbij te kunnen zien. Net toen we daar aankwamen, begon het echter kei-hard te plenzen. Onder aan de torens bleek een gigantisch groot en luxe winkelcentrum te zitten waar we toen maar zijn schuilen voor de regen. Na onszelf een halfuurtje te hebben vergaapt aan de etalages van onder andere Chanel, Dior en Versacce, liepen we bij toeval recht op een Haägen-Dazs ijssalon af. Hier verkopen ze super lekker schepijs, maar ze bleken er zelfs verjaardags-ijstaarten te hebben. De beslissing was dan ook al snel genomen om het verjaardagsfeestje van Dieke nog een keer dunnetjes over te doen en dit te vieren met een grote chocolade-ijstaart. Al was de taart gemaakt voor acht personen, wij kregen hem helemaal op met z'n vieren - al kwam het daarna wel onze neus uit.

Als zijnde Dieke d'r kinderfeestje zijn we, na onszelf bijna ziek te hebben gegeten aan de chocoladetaart, naar het nabijgelegen Sea Aquarium gegaan. In de kelder van een ander immens kantoorgebouw was een mega groot aquarium gevestigd met de meest uiteenlopende soorten vissen en andere zeedieren. Als blije guppen keken we er onze ogen uit in deze wonderlijke onderwaterwereld. Helaas ging het aquarium om acht uur dicht en werden we door de beveiliging naar buiten geveegd, anders stonden de meiden zich nu nog te vergapen aan alle 'lieve' visjes. Zo kwam Diekes super toeristische inhaal-verjaardag aan een einde - gelukkig werden we naderhand alleen niet naar huis gebracht.

Geschreven door TimNicole