Vanuit Bukittinggi zijn we gisteren naar de laatste stop van onze georganiseerde trip door Sumatra gereden: Padang. De laatste nacht met de groep verbleven we in een hotel direct aan de Indische oceaan. Een zwembad, wifi op de kamer en een uitgebreid ontbijtbuffet; nog één keer genieten van alle luxe voordat we vier maanden als echte low-budget backpackers zullen gaan leven.

Vanochtend hebben we afscheid genomen van de groep en zijn we zelf vertrokken naar een ander hostel in Padang. Vanaf nu staan we er dus echt met zijn tweeën voor. Het hostel genaamd Brigitte's House heeft een erg huiselijke sfeer met een grote gezamenlijke woonkamer. Hier ontmoetten we de andere gasten van het hostel: twee typische surf-dudes uit Brazilië. Zij vertelden dat ze de eigenaar van een 'amazing' bar/restaurant in de buurt kenden en ze vroegen of wij zin hadden om daar mee te gaan dineren. Dat leek ons wel gezellig, al hadden we geen idee wat we moesten verwachten - alle restaurants en bars die we tot nu toe hadden gezien waren niet bepaald 'amazing'. Maar niets bleek minder waar. De eigenaar Cheng - die eruit zag en lachte zoals Mr. Chow uit de Hangover - had een oud fabriekspand, dat deels was ingestort met de grote aardbeving van september 2009, omgetoverd tot een bar/restaurant met een geweldige uitstraling. Hier hebben we de hele avond heerlijk kunnen vertoeven en biertjes drinken met andere surfers en backpackers.

Overdag hebben we niet veel gedaan; een beetje bijkomen van de afgelopen twee drukke weken en wat uitzoeken voor onze komende trips naar Java en Bali. Deze rust was ook wel fijn, aangezien we allebei behoorlijk last hebben van 'buikprobleempjes'. Hoewel we er vooraf al vanuit waren gegaan dat we dit zouden kunnen verwachten, brachten we het er de eerste twee weken gelukkig nog goed vanaf. Nu was er echter iets niet goed gevallen, en we hebben ook wel een idee wat dat kan zijn geweest. In Bukittinggi zijn we met tweeën in een barretje wezen lunchen waarvan in de Lonely Planet reisgids werd gezegd dat ze er 'good food' hebben. Echter, nadat Nicole haar eerste stokje kipsaté op had, zag Tim plotseling iets bewegen tussen de groenten op Nicole d'r bord. Er bleken meerdere maden(!) in de salade te zitten. Het eten bleek dus toch niet zo vers en 'good' te zijn als was aangegeven. We hadden beiden natuurlijk meteen geen honger meer, maar Tim had inmiddels al wel zijn soep op een de helft van zijn pasta. En daar hadden we nu waarschijnlijk dus last van. Er zat dus niks anders op dan diarreeremmers en ORS innemen en ons gemak houden. Hopelijk is het dan over voordat we morgen naar Jakarta vliegen.

Geschreven door TimNicole