Spijt hebbende van de vele gratis drankjes die we als gierige Nederlanders nog net voor elf uur waren gaan halen gisterenavond, besloten we vandaag toch maar een beetje bijtijds op staan. Nadat we na het ontbijt de laundry hadden opgehaald, kwamen we er bij ons hotel achter dat de kleren nog viezer waren dan voordat we ze weggebracht hadden - dat was dus ook geen succes. Er zat niks anders op dan de kleren zelf nog maar een keer met de hand te gaan wassen. Geen pretje met een kloppend hoofd van de avond ervoor. Het leven als backpacker is niet alleen maar rozen geur en maneschijn.

Nadat het alcoholpercentage in Tim zijn bloed weer tot acceptabele waarden was gedaald, zijn we vanmiddag per scooter naar Tanah Lot gereden. Hier ligt een hindoeïstische tempel op een rots in zee die slechts te bereiken is wanneer het eb is. Nadat we tot onze enkels door zee hadden gelopen om de rots te bereiken, moesten we eerst nog worden gezegend door onszelf met heilig water te besprenkelen en kregen we een bloem achter ons oor en rijst op ons voorhoofd, voordat we op de rots naar boven mochten. Het was en fraai gezicht. Helaas konden we niet tot bovenop de rots naar de tempel zelf vanwege een ceremonie die gaande was.

Omdat het het mooist zou zijn om de tempel te aanschouwen bij zonsondergang, wilden we daar nog even op wachten. In de tussentijd raakten we - heel toevallig - aan de praat met een leraar van een plaatselijke middelbare school waarvan de leerlingen Engels moesten oefenen met toeristen. Omdat wij toch moesten wachten, was het voor ons een leuke manier om de tijd te doden. Zoals de keren hiervoor, waren ook deze jongens en meisjes erg verlegen en kwamen ze niet verder dan allemaal dezelfde ingestuurde zinnetjes op te dreunen. Hopelijk hebben ze er toch iets aan gehad. Terwijl Nicole aan het eind nog even verder praatte met deze leraar, kon Tim zijn poses oefenen toen een groepje van ongeveer vijftien schoolmeisjes één voor één een selfie met hem wilde nemen.

Geschreven door TimNicole