Gisterenmiddag zijn we vanaf ons hotel in het centrum van Bangkok per trein naar een hostel dichtbij de luchthaven Suvarnabhumi afgereisd. Gezien het vroege tijdstip van onze vlucht vandaag en het ondoorkombare verkeer rondom Bangkok, besloten we afgelopen nacht al dicht bij de luchthaven te verblijven.

Na bij ons laatste onderkomen te zijn aangekomen en te hebben ingecheckt, kwam het besef pas echt dat het einde van onze reis nu wel heel dichtbij kwam. We hebben met z'n tweeën op bed onze geweldige ervaringen liggen overdenken, al was het toch met enige droefenis gezien het feit dat ons avontuur nu zo goed als over is. Hoewel we al bijna vijf maanden van huis zijn, zouden we ons hier nog veel langer kunnen vermaken. Maar aan alle mooie dingen komt een eind, helaas. Na bij het hostel onze laatste Thaise maaltijd (alweer rijst, kip en cashewnoten) te hebben gegeten, zijn we op tijd in bed gekropen.

Vanmorgen om half vier ging onze wekker en om vier uur vertrok onze shuttle naar het vliegveld. Een half uurtje later checkte we in voor onze eerste vlucht naar Kuala Lumpur. Rond zes uur stegen we op in Bangkok en zo'n twee uur later zetten we voet aan land in Maleisië.

Na een overstap van een uur, verlieten we Kuala Lumpur alweer voor een ruim 12 uur durende vlucht naar Londen. Bij het boarden hoopte Tim maar al te graag dat we een rij voor ons zelf zouden hebben, zodat hij makkelijk naar de wc zou kunnen gaan zonder over andere passagiers te moeten klimmen. Tot onze verbazing bleef het vliegtuig bijzonder leeg. We vlogen met een gigantisch dubbeldeks vliegtuig waar zeker 500 passagiers in vervoerd zouden kunnen worden. Er waren echter maar zo'n 50 stoelen gevuld; bijna net zoveel passagiers als crewleden. Het is duidelijk te merken dat het niet goed gaat met Malaysia Airlines. We hadden hierdoor wel het geluk languit over de rijen stoelen te kunnen gaan liggen. En omdat we nagenoeg achterin het vliegtuig zaten, viel het gelukkig bijna niemand op dat Tim ieder uur opnieuw naar de wc sprintte. Desondanks was het al met al toch een heel relaxte vlucht en rond en uur of half vijf lokale tijd landden we in Londen.

Na opnieuw in te hebben moeten checken voor onze laatste vlucht naar Amsterdam met KLM, hebben we nog rustig een broodje gegeten. Rond zeven uur stegen we voor de laatste keer op om het kanaal over te steken. Na een uurtje vliegen landden we weer op Schiphol, de plek waar bijna vijf maanden geleden ons avontuur was begonnen.

Het was enkel nog wachten op onze bagage voordat het ontvangstcomité ons kon verwelkomen. Echter, na ruim een half uur te hebben gewacht bij de band, alle andere passagiers hun koffers al gepakt hebbende, waren onze backpacks nog steeds niet verschenen. Bij de servicebalie van de KLM werd ons verteld dat we toch nog even geduld moesten hebben, onze bagage zou echt nog wel komen. Na nog een half uur wachten waren onze rugzakken er echter nog steeds niet en de hal was inmiddels verlaten, het licht bijna uit. Onze ouders maakten zich intussen aardig zorgen; er zou toch niet iets illegaals in de bagage hebben gezeten?! Het leek er echter op dat onze bagage ergens bij een overstap niet goed verwerkt was. Dit was ook het vermoeden van de medewerkers van de KLM en we moesten daarom enkele formulieren invullen. Gelukkig werd ons verteld dat dit wel vaker voor kwam een dag in 99% van de gevallen de koffers binnen twee dagen alsnog aankwamen. Wij maakten er niet zo'n probleem van; er zat niets in de koffers dat we direct nodig hadden of dat onvervangbaar zou zijn. Wij willen maar al te graag naar onze familie, en naar bed - voor ons gevoel was het inmiddels al vier uur 's nachts geweest.

Ruim een uur later dan gepland - maar ach, wat was dat nou op heel de reis - liepen we dan uiteindelijk toch de ontvangsthal van Schiphol binnen. En daar stonden alleen nog onze ouders en het zusje van Nicole, verder was het er uitgestorven. Hun blijdschap was er echter niet minder om, en die van ons ook niet natuurlijk. Na bijna dood te zijn geknuffeld en warme kleren en schoenen aangetrokken te hebben, zijn we snel naar Tim thuis gegaan. Daar stonden Tim zijn broertjes en enkele vrienden en vriendinnetjes inmiddels ook al aardig lang te wachten op onze komst.

Twee dagen later zijn onze backpacks overigens inderdaad netjes thuisbezorgd door Postnl.

Hiermee is er een eind gekomen aan ons geweldige, onvergetelijke avontuur! Hopelijk vonden jullie het leuk onze verslagen en foto's zo nu en dan eens door te kijken. Wij genieten in ieder geval nog steeds van alle mooie herinneringen en kijken al weer vol verlangen uit naar onze volgende trip!

Geschreven door TimNicole