Gisteren zijn we aan het eind van de middag met een minibusje van Kanchanaburi naar Bangkok gebracht. Na onze backpacks te hebben gedropt bij ons hostel, zijn we naar de bekendste backpackersstraat van heel Azië gewandeld, Khao San Road. Het is hier iedere avond een drukte-van-jewelste met hordes (dronken) toeristen, barren met veel te harde muziek en overal kraampjes met eten, kleren, souvenirs en zelfs nagemaakte rijbewijzen en diploma's. Na aan het begin van de straat een heerlijke Pat Thai te hebben gegeten, hebben we onszelf ook door de mensenmassa gewurmd om alles in volle teugen te kunnen ervaren. Het was er inderdaad één grote gezellige chaos.

Vanochtend zijn we per watertaxi naar het zuidelijk deel van het centrum van Bangkok gegaan. Al moesten we een eindje lopen naar de rivier, het was nog altijd sneller dan als we met een gewone taxi of tuk-tuk zouden zijn gegaan. Het verkeer in het centrum van Bangkok is zo druk dat je uren over een paar kilometer zou kunnen doen als het tegenzit. Over het water is dus nog de beste manier om te reizen; al zitten deze taxi-boten logischerwijs stampvol. Eenmaal aangekomen bij de pier van bestemming zijn we allereerst nog naar het centraal station gelopen om alvast kaartjes te kopen voor de nachttrein naar Surat Thani van komende donderdag. Vervolgens zijn we naar het kantoor van Co van Kessel gelopen.

Co van Kessel was een Nederlander die vele jaren geleden als eerste georganiseerde fietstochten in Bangkok is aan gaan bieden aan toeristen. Co zelf is enkele jaren geleden overleden, maar zijn fietstochten zijn nog steeds razend populair onder toeristen. Zoveel mensen hadden het ons al aangeraden, dat we dit ook zeker wilden doen; dus hebben we maar meteen voor onze eerste dag in Bangkok geboekt om de stad te kunnen verkennen. Met een groep van zo'n 15 toeristen - waarvan maar twee niet-Nederlanders - fietsten we onder leiding van twee jonge Thaise gidsen in één lange polonaise door allerlei laantjes en achteraf-steegjes in en rondom Chinatown. Op eigen houtje zou je nooit op deze lokale, niet-toeristische plekken zijn gekomen. Het was bijzonder leuk om het alledaagse leven van de Thaise-Chinese mensen zo beter te kunnen aanschouwen. Onderweg zijn we onder meer nog gestopt bij een tempel en een bloemenmarkt.

Na drie uur te hebben gefietst, zat de tocht erop en hebben we op eigen houtje nog de Wat Traimit tempel bezocht. Daarna zijn we door Yaowarat Road, de 'hoofdstraat' van Chinatown, terug naar de pier gelopen van waaruit we de watertaxi terug naar ons hostel namen.

Om de hoek bij ons hostel kwamen we iedere keer langs een grote boeddhistische tempel waar het altijd een een drukte van belang was. Zowel op het terrein zelf als in de straten eromheen waren met zwart en witte linten versierde tenten opgezet waar gelovigen konden samenzijn, spulletjes konden kopen en zelfs gratis eten konden krijgen. Het leek ons dat dit niet iets alledaags was, maar dat dit nu ter ere van een speciale gelegenheid zou zijn. Navraag bij het hostel leerde ons dat dit inderdaad het geval was; en wel ter ere van de uitvaart van de allerhoogste monnik van Thailand. Deze monnik was al een jaar geleden overleden, en al die tijd hadden gelovigen de kans gehad om bij deze tempel afscheid van hem te komen te komen nemen. De laatste dagen waren er bovendien allerlei speciale ceremonies en plechtigheden georganiseerd waar gelovigen van heinde en verre op afgekomen waren. Onder grote belangstelling werd de monnik morgen naar een andere tempel gebracht en daar vervolgens gecremeerd. Een dag later werd zijn as in een speciale rouwstoet weer terug gebracht naar deze tempel. Het was heel bijzonder om te zien dat zoveel gelovigen de moeite namen om hun laatste eer te bewijzen; ze stonden er werkelijk in rijen dik te wachten.

Geschreven door TimNicole