Gisterenochtend hebben we in Ayutthaya een minibusje naar Suphanburi gepakt. Daar zijn we op het busstation overgestapt op de lijnbus naar het plaatsje Kanchanaburi aan de grens met Myanmar (voormalig Birma). Het gehele toerisme in Kanchanaburi draait enkel om één brug: de 'Death Railway Bridge', ook wel bekend als de 'Bridge on the River Kwai', die onderdeel uitmaakt van de 'dodenspoorlijn'.

Nadat Japan in de tweede wereldoorlog ook Birma had veroverd van de Engelsen, moest het zijn troepen daar zien te bevoorraden van wapentuig en andere benodigdheden. Omdat de zeeroute naar Birma erg kwetsbaar was vanwege de aanvallen van geallieerde duikboten, moest er een alternatief gevonden worden. Er was op dat moment echter ook geen verbinding over land tussen Thailand en Birma. De grens tussen beide landen bestaat uit een onbegaanbaar berglandschap. De Engelsen hadden al eens een studie uitgevoerd naar de mogelijkheid om een treinrails aan te leggen tussen Birma en Thailand. De conclusie was toen geweest dat dit onhaalbaar zou zijn gezien de hoge kosten van materiaal en arbeid. De Japanners zagen echter geen andere oplossing dan de aanleg van deze spoorlijn. Zij hadden als voordeel beschikking te hebben over grote aantallen gratis arbeiders in de vorm van krijgsgevangen (in totaal meer dan 330.000). Onder deze dwangarbeiders waren ook vele Nederlandse VOC-soldaten die gevangen waren genomen toen Japan Indonesië veroverde van Nederland. Opgejaagd door de Japanse engineers en gevangenbewaarders werd de spoorlijn in een ongekend tempo aangelegd, al ging dit ten kostte van meer dan 100.000 mensenlevens vanwege de erbarmelijke werk- en leefomstandigheden. Onder deze doden waren 2.490 Nederlanders.

Nadat we gisteren aan het begin van de middag bij ons guesthouse hadden ingecheckt, zijn we dezelfde middag nog naar de beruchte brug toe gelopen. Afgezien van de hordes (voornamelijk Japanse) toeristen, is aan de brug zelf op zich niets bijzonders te zien; het is het verhaal erachter dat het hem doet. Als toerist kun je nu over de brug naar de andere kant van de rivier lopen, al moet je zorgen dat je op tijd aan de kant gaat voor de toeristentrein die er eens per kwartier overheen komt gereden.

Vanochtend zijn we naar het Thailand-Burma Railway Centre geweest, een mooi museum waar alle achtergrondinformatie over de bouw van de 'dodenspoorlijn' wordt gepresenteerd. Het was erg interessant, maar tevens gruwelijk, om alle details te weten te komen over de omstandigheden waaronder de krijgsgevangenen de treinrails aan hebben moeten leggen. Achteraf gezien vinden wij het vreemd dat we nooit eerder iets hebben gehoord over dit stukje geschiedenis en dat er op school uberhaupt zo weinig aandacht is voor de rol van Japan in de tweede wereldoorlog. Zeker ook gezien het aantal Nederlanders dat is omgekomen bij de bouw van de dodenspoorlijn. Na het bezoek aan het museum zijn we naar de tegenover gelegen Kanchanaburi Allied War Cemetery gelopen. Hier zijn alle geallieerde slachtoffers van de bouw van de dodenspoorlijn tezamen herbegraven, waaronder 1.896 Nederlanders. Heel apart om zoveel Nederlandse namen op grafstenen te zien staan ergens in een uithoek van Thailand.

Geschreven door TimNicole