Na eergisteren ons buikje rond te hebben gegeten bij de bbq op straat en nog één rondje door 'the old quarter' van Hanoi gelopen te hebben, zijn we per taxi naar een hotelletje dichtbij de luchthaven van Hanoi gegaan. Gisterenochtend zijn we vanuit Hanoi naar Vientiane, de hoofdstad van Laos gevlogen. Eigenlijk was ons plan om over land van Vietnam naar Laos te reizen, maar op internet lazen we alleen maar horrorverhalen over deze busrit 25+ uur durende busrit. In iedere review lazen we dat degenen die de tocht wel hadden ondernomen, achteraf graag het extra geld neergeteld hadden om dit stuk te hebben kunnen vliegen. Na lang wikken en wegen - met in ons achterhoofd ook de vreemde busrit van Hué naar Hanoi - hebben we uiteindelijk besloten om toch maar de relatief dure vliegreis te boeken. Luxe en comfort dus, niet bepaald hoe het een echte backpacker betaamd.

Hoewel we gisterenochtend pas om half tien vlogen, moesten we alsnog om zes uur aanlopen bij ons hotel. Eenmaal aangekomen bij de luchthaven, bleek onze vlucht tot onze grote verbazing naar Siem Reap in Cambodja te gaan in plaats van naar Vientiane. Hoe kon dat nou, we hadden toch zeker niet een verkeerde vlucht geboekt?! Op onze ticket stond overduidelijk Vientiane, maar op het informatiebord stond achter ons vluchtnummer en tijd toch écht Siem Reap. Navragen leerde ons gelukkig dat Siem Reap dan wel de eindbestemming van onze vlucht was, maar we zouden een tussenlanding maken in Vientiane. Dat was al weer even meer dan genoeg stress op de vroege zondagmorgen.

Na te zijn aangekomen in Vientiane, bleek er geen bus van het vliegveld naar het stadscentrum te rijden en tuk-tuks mochten niet op de airport komen - bleek achteraf. Dus hup, dan maar weer in een taxi naar ons hostel. Met uitzondering van Singapore, hadden we nu eigenlijk nog (bijna) altijd in een privé-kamer geslapen. Maar vanwege de relatief hoge prijs van hotelkamers in Vientiane én omdat we wat meer in contact wilden komen met mede-backpackers, hadden we besloten om twee bedden op een slaapzaal bij een hostel te boeken.

Na te hebben ingecheckt en wat te hebben gegeten, zaten we rustig in de gezamenlijke ruimte te internetten toen we plots iemand hoorden roepen "Ja hoor, daar is ie! Hahaha". Het bleek Lars te zijn, waarmee Tim samen aan een project heeft gewerkt op de Universiteit van Tilburg. Zij wisten van elkaar dat ze door Zuidoost-Azië aan het reizen zijn en op weg naar Vientiane waren, maar het was een complete verrassing om elkaar in hetzelfde hostel aan te treffen. Na deze onverwachte reünie zijn we met Lars en zijn vrienden Daniël en Richard naar het bij het hostel behorende zwembad gegaan om daar al onze verhalen en belevenissen tot dusver uit te wisselen. Ook zij hadden al de mooiste avonturen beleefd en bleken nu dezelfde route door Laos te willen gaan maken als wij. Uiteindelijk hebben we dan ook heel Laos (en het begin van Thailand) samen met hen gereisd. 'S avonds zijn we met zijn allen gaan eten en een hebben we nog een biertje gedronken in Wind West western bar.

Vanochtend zijn we met zijn vijven op de fiets Vientiane gaan bekijken. Allereerst hebben we de Patuxai bezocht, de Vientiaanse replica van de Arc de Triomph, die is gebouwd ter ere van alle doden die vielen in de vele oorlogen in Laos. Het monument is gebouwd met beton dat is gedoneerd door de VS voor de bouw van een vliegveld, maar is nooit helemaal afgemaakt - daarom wordt het nu ook wel het 'betonnen monster' genoemd. Vervolgens zijn we naar het Pha That Luang gefietst, het belangrijkste nationale monument in Laos en het symbool voor het boeddhisme. Vanwege en nationale feestweek was het een druk rondom dit tempelcomplex met onder andere een markt en kermis.

Na daar te hebben rondgekeken, zijn we naar het COPE Visitor Centre gegaan. Dit instituut helpt Laotiaanse slachtoffers van bom-ongelukken door middel van begeleiding en protheses. Ook werkt het aan preventie door middel van voorlichting en ontmanteling van onontplofte projectielen. Laos blijkt het zwaarst gebombardeerde land in de wereld te zijn, in verhouding tot het aantal inwoners. Hoewel Laos officieel geen partij was in de Vietnam oorlog, werd het hier ongevraagd wel bij betrokken. Het Noorden van Laos lag in de vliegroute van de Amerikaanse gevechtsvliegtuigen op weg naar Vietnam en wanneer een gevechtsvliegtuig zijn missie in Vietnam niet had kunnen voltooien, werden de bommen simpelweg op Laos gedropt omdat het te gevaarlijk was om met deze munitie weer te landen. Bovendien werd Laos gebombardeerd omdat het land door het communistische Vietnamese verzet werd gebruikt als bevoorradingsroute en als schuilplaats. In totaal zijn er 580.000 bombardementen op Laos geweest - iedere 8 minuten voor 9 jaar lang - met voornamelijk clusterbommen. Dit type bom bevat heel veel (tot 700) kleine 'bombies' die ieder een reikwijdte hebben van zo'n 30m en te samen 3 voetbalvelden kunnen vernietigen. Naar schatting liggen er nu nog zo'n 80 miljoen onontplofte bombies in Laos en deze veroorzaken tot op de dag van vandaag verschrikkelijke ongelukken. Te bedenken dat deze projectielen liggen verspreid over naar schatting 87.000 vierkante kilometer en de COPE in staat is om 40 vierkante kilometer per jaar uit te kammen, gaat het nog héél lang duren voordat heel Laos weer veilig is. Het was erg indrukwekkend om dit stukje geschiedenis en de hedendaagse gevolgen ervan afgebeeld te zien.

Geschreven door TimNicole