Al om acht uur vanmorgen hebben we de trein naar Bogor gepakt. Omdat het daar meer dan driehonderd keer per jaar stormt, wilden we voor het eind van de middag weer droog in de trein terug naar Jakarta zitten. Naast de vele regen, is Bogor voornamelijk bekend vanwege zijn 'fabulous world-class' botanische tuinen. En met Nicole als bloemen-liefhebber konden we dit uitstapje natuurlijk niet overslaan. Hoewel leuk om even gezien te hebben, viel de schoonheid van de tuin zelfs Nicole enigszins tegen. Waar wij veel verschillende soorten kleurrijke bloembedden verwachtten, waren het vooral (palm)bomen en struiken die we aantroffen. Desalniettemin hebben we en leuke en vermoeiende dag gehad en hebben we Bogor droog kunnen verlaten.

Inmiddels zijn we er ook een beetje klaar mee om constant door iedereen aangekeken en nageroepen te worden met 'Hé Misterrr'. Hoewel het bijzonder blijft natuurlijk, merken we zelf dat we groepjes fluisterende en giechelende jongeren expres proberen te ontwijken - die willen gegarandeerd op de foto. Of we wedden er samen om of ze het durven te vragen of niet. Ook houden we nu een score bij tegen wie het vaakst wordt gezegd dat we 'handsome' of 'beautiful' zijn. Nicole staat voor met 3 tegen 1 - en dat is niet alleen door oude vieze mannetjes maar ook door de caissière van een supermarkt.

'S avonds hebben we gegeten met twee meiden uit Jakarta waarmee Tim heeft gestudeerd in Zuid-Korea. En een echte Koreaanse reünie is natuurlijk niet compleet zonder Koreaans eten: Bibimbab en Koreaanse bbq, heerlijk! Vervolgens zijn we in dezelfde mega Grand Indonesia shopping mall in een heus Duits 'brauhaus' het oktoberfest gaan vieren. Het was erg gezellig om Vaniessa en Yohanna weer eens te hebben ontmoet. See you soon in Europe!

De volgende ochtend wilden we bepakt en bezakt snel nog even het nationaal monument (Mona) in Jakarta bezoeken, voordat we naar de luchthaven zouden vertrekken. Dit monument is ontworpen door Soekarno, een oud-heerser van Indonesië, en het wordt daarom ook wel 'Soekarno's last erection' genoemd. Eenmaal binnen bleek echter dat we niet de enige waren die met de lift naar de top van deze mega-lul wilden. Omdat we niet het risico wilden nemen te laat op het vliegveld aan te komen, besloten we na een half uur toch maar de rij te verlaten en naar de bus naar de luchthaven te gaan.

Geschreven door TimNicole