Na gisterenochtend de scooters terug te hebben gebracht naar de verhuurder, hebben we een bus gepakt van Chiang Rai naar Chiang Mai. Rond half drie kwamen we aan op het busstation in Chiang Mai en daar hebben we (voor tijdelijk) afscheid genomen van Lars en zijn maten; zij reisden direct verder naar Pai. Wij hebben vervolgens samen met een Amerikaans meisje dat met ons meereisde een tuk-tuk gepakt naar het oude stadscentrum waar ons hostel zich bevind.

Gisterenavond zijn we samen met Anne en Dieke, die toevallig ook al in Chiang Mai zijn, gaan eten bij een Thais restaurantje. Daarna zijn we met z'n vieren over de Night Bazaar gaan struinen - héél veel meuk en mensen té dicht op elkaar. Toen de meiden het slenteren uiteindelijk toch ook beu raakten, zijn we op zoek gegaan naar een leuk barretje om nog wat te gaan drinken. Al snel vonden we een straat vol met levendige barren. Maar in iedere bar bleken enkel wulpse Thaise schonen en vieze, dikke, kalende, blanken mannen op leeftijd te zitten. Het was niet moeilijk om te bedenken wat dit voor moest stellen. Er bleek niet één 'gewone' kroeg in de straat te zitten. Omdat we zelf ook wel benieuwd waren hoe de 'paringsdans' in deze barren eraan toe ging, besloten we om toch maar in één van deze barren een drankje te gaan doen. Vergezeld door drie dames hoefde Tim in ieder geval ook niet bang te zijn ten prooi te vallen aan één van de Thaise meiden. Doende alsof we een spelletje Jenga-toren speelden, konden we iedereen in de bar uitstekend observeren. Het bleek inderdaad een bijzonder schouwspel te zijn hoe alle westerse mannen en Thaise vrouwen-van-lichte-zeden om elkaar heen draaiden, terwijl ze uiteindelijk toch allemaal op hetzelfde uit waren - erg interessant om te zien.

Toch besloten wij om het niet te laat te maken; vanochtend werden we namelijk al weer om half zeven bij ons hostel opgehaald. Samen met nog enkele andere toeristen werden we naar een stuk regenwoud op anderhalf uur rijden van Chiang Mai gebracht. Hier bevond zich één van Aziatisch mooiste zipline-parken, genaamd The Flight of the Gibbon. In een groepje van tien legden we onder leiding van twee instructeurs het drie uur durende parcours af door de boomtoppen van het nationaal park. Vanwege de nachtelijke regenval was heel het park nog verstopt in een dichte mist, waardoor het eind van een zipline vaak niet eens te zien was vanaf het startpunt, dat maakte het extra vet. Nadeel (of voordeel?) was wel dat je daardoor ook niet kon zien hoe hoog je vloog - soms tot wel 70m boven de grond. Het parcours omvatte bovendien een spectaculaire zipline van meer dan 800m, de langste in Azië. We hadden zelfs het geluk dat we onderweg echte gibbons (apen) tegenkwamen; super mooi om die te zien rond slingeren. Al met al was het een super gaaf sinterklaascadeau (van onszelf).

Na terugkomst bij ons hostel is Tim op zoek gegaan naar een kapper - het werd weer eens tijd. Op aanraden van het personeel van het hostel is hij naar de garage naast het hostel gegaan waar een oude man een kapperszaak runde. Het zag er allemaal erg amateuristisch uit, maar het zat er vol met locals dus het zal wel prima wezen. Na lang wachten was Tim aan de beurt en na in gebarentaal uitgelegd te hebben wat de bedoeling was begon de oude mannen te knippen. Een kwartier later was Tim geknipt en geschoren, en dat voor maar 1,30 euro. Het was dan wel niet helemaal netjes geknipt, maar wat wil je voor dat geld.

Met enige vertraging door de knipbeurt, vertrokken we aan het eind van de middag per tuk-tuk samen met Anne en Dieke naar de Wat Phra That Doi Suthep tempel. Deze tempel ligt op een berg nabij Chiang Mai en bied daarom een prachtig uitzicht over de stad. De tempel zelf was ook indrukwekkend, daarnaast was een heel stel monniken het avondgebed aan het doen.

Na te zijn teruggekeerd in het centrum van Chiang Mai had iedereen inmiddels aardige trek gekregen. Maar pas na lang zoeken vonden we een geschikt restaurantje om te eten. Na hier te hebben gegeten, was het plan om met zien vieren nog ergens op stap te gaan. Nadat het in Vang Vieng en de avond ervoor in de hoerenclub niet was gelukt, moest het er nu toch eindelijk eens van komen. De dag ervoor hadden wij op weg terug naar ons hostel vanuit de tuk-tuk een club gezien waar zelfs op straat iedereen nog aan het verder feesten was. We besloten om daar een kijkje te gaan nemen. Echter, toen we daar aankwamen, bleken er vanavond slechts enkele tafels op het terras bezet te zijn - een schil contrast met gisterenavond. We snapten er niks van; het was tenslotte een zaterdagavond. Pas toen Tim een pilsje wilde bestellen, kwamen we erachter waarom het zo rustig was. Vandaag is het de verjaardag van de Thaise koning, en in plaats van uitbundige feesten zoals in Nederland, toont iedereen hier zijn respect aan de koning door een dag sober te leven en daarom mag er ook geen bier gedronken worden. Er zat dus niets anders op dan een fris te bestellen en weer op tijd in bed te kruipen - volgende keer maar weer beter.

Geschreven door TimNicole