Vanochtend zijn we per 'island hopping' bootje van Gili Air naar Gili Meno verkast. Gili Meno is het middelste eiland van de drie Gili's en wordt ook wel het 'honeymoon island' genoemd. Ondanks de gelijke schoonheid van het eiland, is hier geen grote variëteit aan accommodaties en restaurants en dus ook veel minder toeristen. Het dunbevolkte eiland is omringd door ongerepte paradijselijke strandjes die zijn verbonden door enkele zandpaadjes. Het eiland doet daardoor nog meer aan als de set van Expeditie Robinson.

Na onze spullen te hebben gedropt in opnieuw een hutje bij iemand achter op het erf, zijn we een goede 'spot' langs de kust gaan zoeken om te gaan snorkelen. Evenals gisteren op Gili Air, hadden we weer snorkeluitrustingen gehuurd om de onderwaterwereld rondom het eiland te gaan ontdekken. Op nog geen twintig meter uit de kust van de Gili eilanden groeien allerlei soorten koraal en zwemmen ontelbaar veel kleurrijke vissen op zo'n drie à vijf meter diepte - prachtig om te zien. Erg eenvoudig om in het water te komen was het echter nog niet, het was erg pijnlijk om over stenen en afgestorven koraal de zee in te stappen en achteruit lopen met flippers aan is ook niet bepaald ideaal. We hebben dan ook aardig wat schrammen en sneeën overgehouden aan het scherpe koraal. Maar dit was het uiteindelijk allemaal dubbel en dwars waard. Eergisteren hebben we bij Gili Air zelfs een zeeschildpad zien zwemmen met een doorsnee van meer dan een meter. Helaas zijn alle onderwaterfoto's erg onduidelijk - het zonlicht was zo fel en het water zo helder dat alle foto's overbelicht lijken te zijn.

Nadat het weer rond een uur of drie betrok - zoals ook de afgelopen dagen - besloten we ons strandbedje te verlaten en bij de opvang voor zeeschildpadden te gaan kijken. Hier worden baby-schildpadjes opgevangen nadat ze op het strand uit hun ei zijn gekomen en worden ze enkele maanden gevoed en beschermt om ze zo na het uitzetten een grotere overlevingskans te geven. Veel stelde de opvang echter niet voor: vier oversized badkuipen met een dak erboven. Het was wel erg schattig om deze beetjes zo te zien.

Na de schildpadden te hebben gezien, zijn we naar het 'Gili Meno Bird Park' gegaan. Klinkt heel wat, maar het bleek gewoon een kleine privécollectie exotische dieren te zijn van een rijke Australiër die deze niet in zijn eigen land mag invoeren en daarom het Bird Park op Gili Meno heeft gesticht. We kregen van de beheerder een rondleiding langs alle kooien in het 'park'. Na enkele mooie felgekleurde vogels te hebben gezien, stuitten we in eens op een basin met een alligator. Het basin was echter niet veel groter dan de alligator zelf en erg veel leven leek er niet in het beest te zitten. Maar de verzorger wilde ons maar al te graag laten zien dat de alligator wel degelijk leefde door hem met een stok te prikken. Hartstikke zielig natuurlijk, en nadat de alligator had toegehapt vonden we dan ook snel dat we wel weer genoeg hadden gezien. Ons vermoeden is dat deze alligator alle dode en overbodige vogels gevoerd krijgt, al wilde de verzorger dat niet bevestigen.

Geschreven door TimNicole