Na het onvergetelijke verjaardagsfeestje, hebben we Panyabungan gisterenochtend verlaten; op weg naar Bukittinggi. Hoewel de rit van zo'n zes uur geen erg bijzondere uitdaging was, leverde het ons wel een tastbaar aandenken op. Onze uitmuntende prestatie van het passeren van de evenaar werd beloond met een officieel certificaat. Kunnen we toch weer mooi aan onze CV's toevoegen. En voor de bijdehandjes onder ons (zoals Tim) die zich afvroegen hoe het dan zo zeker is dat precies op die plek de scheiding is tussen het noordelijk halfrond en het zuidelijk halfrond, werd het simpelweg gedemonstreerd. Het blijkt zo te zijn dat water in een trechter op het noordelijk halfrond tegen de klok in draait, terwijl het op het zuidelijk halfrond met de klok mee draait. Weer wat geleerd; al hebben we geen idee van de theoretische onderbouwing van dit verschijnsel.

In het hotel waar we verbleven, gingen we voor even door als Mr. en Mrs. Van Pelt, aangezien het verboden was voor ongehuwde stellen om samen op één kamer te verblijven.

Deze ochtend zijn we onder leiding van een lokale gids naar de Sianok canyon geweest. Hij leidde ons allereerst door de Japanese Caves. Echter, door het uitblijven van enige (begrijpelijke) achtergrondinformatie en de afwezigheid van informatiebordjes of whatsoever, is het hoe en waarom van deze grotten nog steeds onduidelijk. Daarna leidde de tocht ons door de vallei, over een imitatie van de Chinese muur, door een bananenplantage, door rijstvelden en een bamboebos, én langs een voetbalveld. De jongens die daar een balletje aan het trappen waren, vonden het maar wat leuk als wij een potje mee zouden doen. Tim was ook wel in voor een partijtje zweten en zijn voetbalkunsten te tonen. Een nieuwe Messi leek geboren; en zoals het een echte ster betaamd verliet Tim het veld na een goal en publiekswissel. Het vervoer terug aan het eind van de trekking was wel heel bijzonder: als vee achter in een truck.

Geschreven door TimNicole