Gisteren ochtend hebben we Tangkahan verlaten en zijn we naar een ander dorpje aan de rand van het Gunung Leuser National Park gereden, genaamd Bukit Lawang. Omdat de weg hiernaar toe weer dwars door palmolie-plantages en jungle leidde en nog minder goed begaanbaar was dan de weg naar Tangkahan, ging deze rit per Jeep - net wat comfortabeler dan constant je kop stoten in een krap busje zonder vering. Onderweg zijn we gestopt bij een local om daar kokosmelk te drinken uit een zelf geoogste kokosnoot. Leuk, maar niet te drinken, blèèèh. 'S avonds kregen we tijdens het diner een introductie van een ranger van het Orang Utang Conservation Centre over de activiteit van morgen. We zullen een jungle trekking gaan maken door het door de UNESCO als werelderfgoed aangemerkt nationaal park, met de kans verschillende soorten apen te spotten.

Aangezien de meeste soorten apen het actiefst zijn vóór en na het warmste gedeelte van de dag - daartussen houden ook zij siësta - moesten we al om zes uur uit de veren. Na het smeren van liters Deet tegen de muggen, trokken we onder leiding van onze gids de jungle in. In plaats van goed begaanbare vlakke paden, ging de trekking echt dwars door de jungle. Het was net zoals in de film, onder bomen door kruipen, over rotsen klimmen en je vast houden aan lianen. Dat we uiteindelijk meerdere soorten apen, waaronder de zwaar bedreigde Orang Utang, hebben gezien, maakte deze Tarzan & Jane-ervaring meer dan compleet!

Het is echt fantastisch om deze prachtige soortgenoten in het wild te zien, en het doet je des te meer beseffen dat het wel degelijk van groot belang is om de ontbossing tegen te gaan en het leefgebied van deze dieren te beschermen. Iets waar lang niet iedereen in Indonesië achter staat of zich van bewust is. Sinds wij hier zijn is het nog niet één dag echt zonnig geweest omdat er contant rook voor de zon hangt, afkomstig van de bosbranden in zuid-Sumatra. In opdracht van de palmolie-bedrijven worden er hele stukken regenwoud in de fik gestoken om daar vervolgens nieuwe plantages op te kunnen beginnen. Aangezien de overheid hier aardig corrupt blijkt te zijn, wordt er niet of slechts heel beperkt tegen opgetreden. Maar ook de lokale bevolking neemt het niet zo nauw met de milieuvervuiling. Afval wordt overal langs de weg en in het water gedumpt.

'S middags is Nicole met enkele andere meiden van het reisgezelschap in het dorpje wezen kijken bij de vele kleine (toeristische) winkeltjes met vriendelijke en goedlachse verkoopsters. Toen zij bij een barretje wat gingen drinken, speelden enkele locals een liedje over Bukit Lawang op de melodie van Jingle Bells. Grappig om dat te horen bij een zonnige 25 graden celsius.

Tim is met enkele andere jongens opnieuw gaan tuben op een rivier. Leuk om te zien is hoe enthousiast en nieuwsgierig de kinderen zijn als ze toeristen zien. Enkele kinderen die zich in de rivier aan het wassen waren kwamen aan de tube hangen en vroegen in hun beste Engels wat onze naam was en waar we vandaan kwamen. Ook op de weg terug van het tuben, zittend bovenop een Jeep, zwaaiden alle kinderen langs de weg en riepen 'Helloooo' - super schattig. 'S avonds zijn we nog met enkele anderen van de groep naar een lokaal barretje met live muziek geweest. Hoewel heel gezellig, bleek de zanger niet bepaald over muzikale talenten te beschikken.

Geschreven door TimNicole