Gaap, slaapt lekker in zo'n jeugdhuis. Om. 7 uur ontbijten met het belangrijkste element ....koffie. zou dit de eerste droge dag worden?
We zijn al vroeg op pad want we moeten een eindje, naar Calas de Reis is dik 22 km. Een heerlijke wandeling wacht op ons. We vertrekken langs een meanderende snel stromende beek die zijn oorsprong heeft op de berg San Amaro. Die wij al snel leren kennen met soms steil soms vals plat steigend naar 135 meter hoogte. Het is fijn hier in Galicië met zijn smalle lanen van hobbelige kiezels. Tussen de eucaliptus en dennebossen die heerlijk geuren. De wilde varens die hier wel 2 meter hoog kunnen worden, de verscheidenheid aan kruiden die op de kleine perceeltjes staan met hun aantrekkingskracht voor bijen en vlinders. De stront midden op het pad en een trotse boer gekleed in de oudste bullen die zijn veestapel van 2 koeien en 5 geiten naar de weide vergezeld. Galicië we love it.
Het zit even tegen bij het eerste koffie adres de wachttijd bedraagt ruim een half uur. Dat geeft meteen aan hoe druk het inmiddels is op de route naar Santiago. Gelukkig kan Rob met deze stress goed omgaan!! Geen keus.
Net in de middag toch nog een buitje maar dat mag de wandelpret niet verpesten we worden er nog vrolijker van. De streek heeft duizend kleuren groen. De pelgrims spreken duizend talen maar de stilte bij het zien van sommige uitzichten is dezelfde. Verwondering.
We naderen " valt van de koning" Calas de Reis, dat bekend is om zijn thermische en genezende bronnen. Goed voor lichaam en geest maar of dat die bronnen allemaal hygiënisch zijn valt te betwijfelen. Wij houden het bij een douche en gaan daarna de stad nog even verkennen. We halen een stempel in de kerk Santa Maria. Ook in deze kathedraal het opvallende houtsnijwerk. De prachtige beelden, een biecht- en een preekstoel van goed onderhouden hardhout met nog geen mietertje erin. Opvallend de beeltenis van de surrogaat Heilige Jacobus. De Heilige Sint Rochus, afgebeeld met een wond op zijn been en naast hem zijn trouwe hond. Die wond komt van een pestbult die opengesneden is. Mooie beeltenis maar niet de echte Jacobus.
Ze eten hier laat maar het is toch nog gelukt iets na achten een maaltijd te nuttigen. Rare jongens die (Romeinen) Galiciers.
Op de foto's;
De beloofde foto van de helden, we verlaten Pontevedra, snelstromende beekjes met talloze watervalletjes, 4 musketiers, het kruis van Santa Maria de Alba, watervalletje, loerende koeien, op het kiezelpad, warmwaterbron, Santa Maria in Calas de Reis, eenvoudige kapel, altaar van de kathedraal.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis